Mundua zabala eta arrotza da

Ez dizuet esango zelan iritsi nintzen

                        hiritik lau edo bost ordutara

mendian hurrin egurrez eta hostoz eraikitako

                            eskola haretaraino.

Iritsi nintzen eta, albotik pasatu behar nuen arren,

        mendien bestaldera bait nindoan,

Maisuaren abotsa entzundakoan jakin minez

                              gelditu nintzen:

«Mundua zabala eta arrotza da» zioen

                            liburu bat eskuetan zabalik.

Ate erdi irekitik ikusi nuen, Maisua, umeen

                    artean zutik diktatzen:

«Mundua zabala eta arrotza da» errepikatu zuen

                    eta umeak buruak makurtu eta

lapitzak paperaren kontra sakatuz hasi ziren

                    idazten: «M u n d u a...»

Maisuak silabak larriduraz iraun erazi zituen

                          gehitzeko «za-ba-la e-ta...»

gero abotsa ezpainetan zintzilik eutsi ondoren

                        bukatzeko «...arrotza da».

Umeen begi beltzak begiratu ondoren, kaligrafiaren

                garrantzia azpimarratuz bezala

errepikatu zuen «Mun-du-a za-ba-la...» eta

            hizkiak luzeagotuz «e-ta a-rro-tza da».

Orduan pausa laburra egin zuen eta gero errime

                        berriro: «Mundua zabala eta...»

eta umeteriak, begiak paper lohietatik altzatuz,

            oihuka esan zuen: «...arrotza da!».

w1992