Adio

Lehen eguerdia zetzanan hemen

dizdizari, bete eta oso,

neguko eguzkiak

(orduz kanpo, garaiz landa)

babesten duen

moteltasun borondatezkoaz.

Orain tren asko igarotzen dun

norabide guztietan.

Dagoeneko burutua din

denborak

bere satorkeria.

Erori ditun prologoen

hitzezko baldakinoak,

sakabanatu dun eguerdia

eta presaka jarri gaitun bizitzen

norabide guztietan.

Nire buruarekin akordatzen naun

«Kaixo!» esaten

itxura despreokupatuan.

Gaur ordea ez haunat ajendan aurkitu

eta hotza hegaldatu dun tamarizen erraietatik

eta amiltzen ari ditun antxetak

(ia zaratarik gabe)

asfaltoaren gainera.

Bazetorren.

Begietan entzun dinagu tren-

aren eztanda.

Oihu egin nahi dinat:

Adio

hire izena esaten saiatu

berriro

galdera eginaz bezala.

Heltzen dinat lepotik

azken minutua

norabide guztietara markatuz

(ia esperantzarik gabe)

Bost

Hiru Bi

eta eskura ditudan

kodigo guztiak

Bat.

w1992