VII

LAUDA, BAINA HIL...

Hire heriotzegatik

gordetzen diat

ehun urteko isil

aldi bat.

Gorazarrez,

(beharturik; munduak baitiost:

gorde ezak minutu bateko

isil

aldia, baina ez

diat nahi),

nik,

libratzen diat

minutu bateko

perpausa,

ez baitakit

haizen

hil

ala

bizi.

Ez, ez zekiat

nor den bizi

eta nor

hil,

nork merezi duen

heriotzea

ala

bizitzea.

Bakarrik esan behar dauat

neure barrenean

haramadala

bizirik,

bizitzea

merezi ukan

baituen.