Ni bizi naizen etxea

hain da zaharra...

Euskal mendietako

lehendabiziko harriaz

zen labratu;

aurreneko nafar haritzaz

zitzaizkion ebaki

habeak;

Kantabriako lurretik

ateratako buztinaz

egositako

estrainiako teilez eta adrailuez

zuten estaldu...

Etxe zaharra,

ederra,

finkoa...

Eta orain

lur-ikara ikaragarri batek

etxearen oinarriak

eta

giltzarriak

dauden

harroka

astintzen du

ikaragarriki.

Etxeak

lurrarekin

berdindu nahi du.

Nik,

kapitain pilotu

honek,

ez nuen inoiz abandonatu

hondatzen zen

ontzia,

eta orain

etxe zaharraren teilatuaren

azpian

iraunen dut...

Latin itsasora atera gabe.

Nire etxea,

mendi artean ainguratu zen

ontzi zaharra;

nafar haritza,

kantabres teila,

euskal harria...

Zure surtan errerik

hiltzen banaiz ere.

Musika: Natxo de Felipe