ZURIA, BIGUNA, BUSTIA

Nire memoria elurra bezalakoa da:

zuria, biguna, bustia;

gutxien espero dudanean jausten da

gutxien espero dudanean urtzen da.

Zaila egiten zait aitortzea

nik ere miazkatu ditudala nikotina zaporeko hormak,

ni ere izan naizela behi bat kanalean zabaldua,

inoiz belar printzak aurkitu ditudala pubisean.

Hala ere aratz dago nire birjinitate emozionala.

Ez du balio barkamena eskatzeak

norbere buruari eman ezean.

Nik ere irentsi ditut euliak,

biluzik ihes egin diet tigreei,

lokatzetan marraztu dut neure gorputza.

Eta hala ere nire memoria elurra bezalakoa da:

neguan erortzen da, noizbehinka, abisatu gabe.

Inoiz berokirik gabe harrapatu nau

larrua gorritzeraino,

harrapakin errazen antzera

oinatzak utzi izan ditut etxeraino.

Nire memoria elurra bezalakoa izatea

biziraupen kontua da,

aldian-aldian erori arren

hotz mantentzen delako beti.