Buruz buru

Buruz buru gaude egun

aldendu egingo ote garen

aukeran.

Elkarri gatozkio gaur,

goizak zer ekarriko ote digun

bildur izanik ere.

Alaien ikusten zaitut, maite,

ederrena baitzara irrifarrez.

Ikarak nago, ostera,

hemen, bazter ilun honetan

negarrez,

dardarez.

Elkartu gara biok arrosa kolorezko

gela huts honetan.

Banuen pentsaturik pintura, koadro edo eskultura izeneko

hainbat irudiz

zure etorrerak janztea.

Zenbat aldiz asmatu dudan nik zure ederrezko

forma enkantagarri, gogoa

neuregandik joanik.

Agian,

gogoramen-paradisuaren ur-doinu jarioak mozkorturik;

beharbada,

ahanzkaitzetik ihes egin ezinik;

edo,

akaso zer ote dakit nik...

Zenbat aldiz ihardun dudan, hemendik

zeren bidez irtenbiderik bilatu nahirik.

Bero eta hotz.

Dagoenean bon-bon:

dagizula on!

Ez dagoenean, hor konpon:

jarraitu han berton!

Hona hemen bizitzaren bitasuna,

hara non desioaren hots.

Paret hertsi, bukaezin hauezaz

bestealdean

non izkutatu zaren

deika nagokizu, egon.

Eta, xurrumurrua... emeki-emeki,

ia nerau konturatu egiteke,

jaun eta jabe dateke,

amets edankorrean barrena

naizelarik joaki.

Egia erranen nizuke

isilduko banintz.

Nola, ordea,

lehortu iturria,

—Urik ezik—

ipar izarrak arnasa bialtzen badit?

Bisitan etortzen zarenotan

leihoa, argizuloren bat bila dezazun

nahi nuke nik,

ikusi gura baitut,

bai,

zeruertz gorrituaren begirada;

entzun gura baitut,

bai,

ume negartien balada;

ikutu gura baitut,

bai,

haize geldituaren hegala;

musukatu gura baitut,

bai,

goiz argituaren xurrumurru makala;

besarkatu gura baitut,

hamaika aldiz... bai!,

bizitzaren hatsa.

Zeu nirekin ez bazina

nork sinestaraziko lidake

giza gezur hau,

nork adituko luke

ilunpeko nere oihu ito hau;

nork ez luke ukatuko...

behin betirako egunsentian

joan beharko nukeenik?