ZORIONEZ

                        Andreu Gabrielentzat

Elurrak oro estaltzen du, ez du etorkizunean

Pentsatzen uzten. Hostoak aspaldi usteldu dira

Espaloian; agian, hemendik urte mordo batera euren

Lorratzak topatuko dituzte iltzaturik harri

Pusketetan. Jane joan egin zen lurralde ederrago

Baten bila, beste bizi baten alde. Antzinako

Gobernadoreak bezalaxe, kemenez begiratu zuen

Itsasoz bestaldera, zera esanez: «Ezin da hildako

Baten kontra borrokatu» eta nik ezin izan nion ezer

Erantzun. Orain, hemen, Shirley Templerekin

Larrutan egin nahiko nuke, bere biloetatik tira egin,

Jo emagaldu bati bezala. Teilatuetan, prest dira

Denak, azkeneko errezoak egin dituzte lipar batez

Euren buruez harro sentitzeko. Parkeko loreek

Higuina sorrarazi didate, nazka, amorrua; baina zer

Lor nezake banan-banan aterako banitu errotik?

Udaberria aspaldi amaitu zen betiko eta inork ez

Dauka gaur heroi izateko borondaterik. Zorionez.

Kuraia apur bat besterik ez dut eskatzen suizidentzat,

Bihar elurrak estaliko dituenentzat. Guretzat. Gure

Lagun eta amoranteentzat. Etsaientzat. Berriz saia

Gaitezke apika, baina mereziko ote du? Kaleko

Farolek dir-dir egiteari uzten diotela pentsatu dut

Momentu batez, baina leihoaz harantzago jendea

Besterik ez da ikusten, abrigu luzeekin eta gora

Begira. Katu beltzak eta guzti izutzen dituzte gaueko

Itzalek, errepideak oihan bat dirudi, itsas azpiko

Hondarra. Hala ere, zortea izan dugu segur aski.

Behin sentitu genuen zoriona, denbora luzez barre

Egiteko motibo bat; ezagutu ditugu iluntze eder

Batzuk, hizketa gogoangarriak, Jonek, Mariak,

Ikerrek jarritako abestiak. Metroa, basoek txin-txin

Egin dute, dirua galdu dugu. Zinema pantailatik

John Huston irten dela esan dute iragarki batzuek,

Ekologista itxura zuela atzera zeluloidean sartu

Aurretik. Guk, adiskideok, ordea, badakigu hori

Guztia ezinezko, gezurrezko dela. Etorriko zatekeen

Nigana.