PANPINEN IRAGANA

Musika, ardoa eta zotinez itzaltzen diren argiak.

Oroimenaren aleak sobornatzen dituzten

aduaneroak sartzen zaizkio leihoetatik.

Jada ez du zerikusirik

hezetasunak arrakalaturiko argazkiekin.

Ortozik zapaltzen ditu egunak

hotsandiek berriz antzeman ez dezaten,

ez du inork ezagutzerik gura,

nahikoa panpindu zuten elkarrizketetan.

Hala ere eldarniotan berregiten du

sormenarekiko emamintza,

emanaldi bikoitza asteburuetan

eta erdia astegunetan:

        «Jaun-andreok,

        hartu nork bere lekua!

        Gonbidatuak berandu datoz baina

        iraultza hastera doa!

        Badatoz

        ero, eri eta maitasun gabeak!

        Badatoz

        hebain, margolari itsu eta biolinjole besamotzak!

        Badatoz

        andere jipoitu, ogi ebasle eta bankuetako zordunak!

        Badatoz

        eguzkirik gabeko egunak eta etxerik gabeko herriak!»

Eromenaren aurreikuspena

zaila da ordaintzen eskura edo mailegutan

iragana bizitzaren narrioa denean.

Panpinek ez dute atsorik besarkatu beharrik

loak hartzeko.