MUNDUA EZ DA NAHIKOA

Sartu eta erantzi ondamua.

Sekretua esaten diozu edozeri.

Beti zabiz trenez, bidaiez, loreez, ilargiaz,

izarrez, lainoez, erlojuez, denboraz.

Sarritan esaten duzu

ez duzula artilezko ilerik laztantzeko,

ez duzula irakurtzea merezi duen ezer idazten.

Neu ere bakarrik hartzen nau goizak gehienetan,

taberna zulo honetara biltzen garenoi legez.

Arrakalak ditugu zainen ordez,

gezurrak esan eta tristura eztitzen diogu elkarri.

Arnasa hartzeko modu sinetsezina dugu,

sukar iraunkorra, ispiluekin batera hautsitako banidadea.

Badakizu, gure minak ez du urrearen baliorik

baina horrek ez digu gustura horditzea eragozten.

Hara, zu sartu aurretik

gizon bat joan da pozarren

maleta batean bala gehien gorde dituena dela ospatuz,

sariarekin loreak eta izenak erosiko ei ditu

hilarriek goserik izan ez dezaten.

Bihotzak betiko utzi duela pentsatu dut,

mundua ez dela nahikoa

behar dugun maitasunerako.