Susa literatura - Kontrarioa

Raul Oliveirak xakean eta edaten pasatzen ditu arratsak Oskar adiskidearekin, amodio ezinezkoetatik ihesian, idazle izateko ametsekin zorabiatuta. Oreretako Pontika auzo bazterrekoan bizi da amarekin, baina aurki lanen bat topatu ezean ostikoz botako du etxetik.

Amaitzear da urtea, aro berri bati ekin behar diolako estutasuna bultzaka ari zaio, eta nora gabe horretan patuari izkin egiteak zaila dirudienean, Gabriela ezagutuko du, Jose Zarate margolariaren emaztea: argi izpi batzuen bristada.

Irribarrea kilikatzen duen istorio petrala da “Kontrarioa”, makurkeriara bezainbat lerratzen dena umore eta parodiara, beti kontrastez josirik, samurtasunez bezala mingoski. Galtzaile baten ibili piperrak kontatzen ditu Lander Garroren lehendabiziko nobelak.

kritikak:

Gure gazte ozpinduak, Bixente Serrano Izko, Berria, 2010-06-20

«Digresio teorikorik ez, lagunen arteko elkarrizketa lakoniko eta ituan zuzen-zuzen jotzen dutenak, kale eta etxe eta tabernetako —eta burmuin barneko— ibileren kontakizunak, arrunt-arruntak gehienak baina galbiderik gabe daramatenak irakurlea narrazioak bilaturiko mundura».

Mingostasun xaloa, Iban Balerdi, Gara, 2010-07-02

«Gustatuko litzaidake Oliveira, Oskar, Eneko eta beste guztien berri izatea aurrerantzean ere. Nobelaren amaierak ematen du jarraitzeko aukerarik eta autoreak ere ez dio posibilitate honi biderik itxi».

Nire baitan daude biak, Aritz Galarraga, Deia, 2010-09-04

«Ondo daude pertsonaien arteko elkarrizketak, haien hausnarketak. Ondo egina dago, finean, lehen aipatzen genuen argazki orokorra, harrapatzen dituen garai, egoera, geografia, piezak beren lekuan egoki sartzen diren sentsazioa».

Galtzaileen ilusioak, Javier Rojo, El Correo, 2010-09-11

«Bien bitartean bizitzaz eta arteaz hitz egiten zaigu, eta artea dela-eta inportanteena arte-lana bera dela, ospea-eta hutsalkeriak baino ez direla. Tristura punttua uzten du istorio honek, galtzaileen pozaldiak mixeria txikien arteko atsedenaldi laburrak baino ez direla erakusten duelarik».

Hondamenditik aterako da, Mikel Asurmendi, Irunero, 2010-11-15

«Estiloa badu Landerrek. Berea. Txispa ere badu, berezkoa. Areago, idazle izateko kalea bizi du, Raulek legetxe. Berezko umorea dauka Landerrek eta berezia Lander Garro idazleak. Pertsonaien arteko solasak piper eta gatzez ontzen ditu».