Susa literatura

Zuritik ala beltzetik gertuago dagoen zehaztea inposiblea den itxarongelara sarrarazi ditu guardia zibilak Aitor, beste abokatu bat eta Ayuda en acción-eko boluntarioa. Abogados, Iglesia, ONGs idatzita orri zahar batean. Aitorri mesedezko agur bat egin dio metalezko betaurrekoak dituen boluntario tximaluzeak, eta beste abokatuak Buenos días kriptiko bat esan du. Boluntarioaren trikota boliviarretik abokatuaren Emidio Tucci krabatara mugitzen du begiratua Aitorrek, eta otu zaio, boluntarioak musika talde kuttun gehiago konpartitzen dituela berarekin krabatadun abokatuarekin baino, eta tofua, seitana eta wok sukaldaritza dastatzen dituztela tarteka nahiz eta gehiegi gustatu ez, eta kalamuaren legeztatzearen aldeko kanpainaren batean bien sinadurak egonen direla, beste abokatuarena ez bezala. Alta, boluntarioak krabatadunarekin hitz egingo du, Aitorri jaramonik egin gabe: José Montoya es un interno que vale mucho y tiene coco, hatz bat lokian pausatuz, aunque a nivel comunicativo le queda mucho curro por hacer, eta abokatuak erlojua bi eskumutur keinuz behatuz, la parienta piensa que con el nacimiento del crío se va a enderezar, eta solasa zarratu dute irriño konplize batez, burua saminez legetxe astinduz. Funtzionarioak aurrera egiteko agindu-gonbita egin die eta beirazko korridoretik abiatu dira. Aitorrek, bere presoan du gogoa. Nola esan. Boluntarioa eskaileretan gora abiatu da funtzionario baten atzetik, eta bi abokatuak korridore baten ertzean gelditu dira, presoak ekarri zain.

Lukasen hatza funtzionarioaren esku artean da, mamia belztu eta paper baten kontra sakatu diote, Jose Montoya Ubedako presoari ere bai, eta hortzik gabeko irribarrea egin dio Lukasi, qué pasa vasco. Lukasek esan dio Aupa Sabina, eta Jose irri karkaila batean lehertu da, lixiba eta miseria usaineko korridorean. Aitorrek Lukasi besarkada sendo baina laburra eman dio. Nola esan. Funtzionarioak tienen hasta las doce treinta esan du. Aitorrek milaka tolestura egindako gutuna eman dio Lukasi eta honek uzkian sartu du botoi bat lotzen den naturaltasunaz, abokatuarekin hitz egiteari utzi gabe.

— Zer moduz hago?

— Putamadre.

— Hire zaharrarekin egon ninduan, erabat osatu duk.

— Nahiko nikek haren sasoia.

— Zer moduz zaudete?

— Kanibalentzako zopa batean igerian egotea duk hau. Arratsaldeko beroa edonor erotzeko modukoa duk eta igerilekuan korrokoiak jaio dituk.

— Iritsi zaik berririk?

— Bai, noski.

Aitorrek kaiera atera du patrikatik, zerbait idatzi eta Lukasi erakutsi dio, eta zerua edo gauza misteriotsuak edo jainkoa egoten den tokira seinalatu du hatzez. Gero zirriborratuko papera erakutsi dio.

— Noiz? —galdetu du Lukasek irakurri ostean.

— Berehala.

— Zuek paella jaten duzuen bitartean Benidormen edo ahate konfita Landetan...

Aitorrek barre egin du, labankadaren mikatzari erreparatu nahi izan gabe, hau duk hau jendea, hau duk hau herri noblea bere kabutan.

Alde egin aurretik, Aitorrek sorbaldetatik tinkatu du presoa, eta bere bularrera erakarri du, eskua lepo gibelean jarrita, belarriari atxikita ezpainak, eutsi goiari kaguendio. Presoak ukabila estutu du:

— Nik baino tankera txarragoa daukak, Aitor.

— Akituta natxiok. Datorren hilabetean oporretan joango nauk, bi aste, iaz ez ninduan atera eta behar diat.

— Benidormera edo Landetara?

— Korsikara.

— Neskarekin?

— Bai, nazkatuta zagok nitaz.

— Ba ote?

— Eutsi goiari, mekaguendio.

— Eutsi ala hil, hago lasai. Datorrenean esango diat zer dioten besteek.

— Aukera bakarra duk, ez zagok besterik. Egoera eztandarazi beharra zagok, barruan eta kalean, bestela akabaturik gaudek.

— Maikak ez dik niretzat ezer eman?

Abokatuak hegazkin txartel merkeak lortu ditu Interneten, Miarritze-Ajaccio, eta mezulariak etxera eraman dizkionean, oraindik ohean dagoen neskarengana joan da, eta atearen langan kukuturik astindu ditu, begira zer lortu duen zure gizonak. Neskak harrituarena egin du, eta ohera hurbiltzeko esan dio, etorri hona, gerrikoa askatu dio, zilborra hozkatu, ipurdia esku hotzez tenkatu, biloa ezpainez tiratu.

Lukasek Cola Cao poteari estalkia kendu dio eta sudurra hurreratu du, higuin apur batez. Txantreako kide batek esan dio kefirra gosaltzea osasungarria dela, eta potean gordetzen du azalore itxurako onddoa. Gauez arnasa hartzen entzuten du eta kartzelako hotsik beldurgarriena zaio. Nahiago luke txokolate esnea edan, baina indartsu egon nahi du gose grebarako, eta eskumuturra loturik izan zueneko benda erabilita iragazi du jogurta, hiru koilarakada azukrerekin nahastu eta irentsi du, eta kefirrari begira gelditu zaio bitartean, zenbat gizendu den, zergatik hartzen ote duen arnasa hain ozen, nola esango dien gose grebarena kideei.

Check in-a egiteko ilaran daude, Aitor Euskal Herriko mapa eta geziak dituen elastikoa jantzirik, bizkar zorroa hankartean; Aitziber, kanpin denda tolestuaren gainean dago jesarrita, Gara besapean. Jantzi sport erosoak aukeratu ditu hegazkinerako, baina ez du ohiturarik halako arropekin, eta amaren esanaz gogoratu da, Ezer ez dago traketsagorik emakume bat txandalean baino. Aitorrek ilaran daudenak behatzen ditu, Gabatxo putakume hauek guztiek urtean pilatutako dirutza utziko dute lehertzeko arriskua duten hoteletan, eta kanpin dendaren gainean jesarriz bera ere, Lonely Planet-a zabaldu du.

Presoak bi egun zahar den egunkaria zabaldu eta irakurri du bere urteak izan direla, iragarki beltz batean, Zorionak Lukas, eta koadrilaren argazki bat, Aiako Harria atzean, eta Maika bere txakurrarekin, zu atera arte nik zainduko dut. Eta gogoa du Maika bertatik atera eta rekortable modura liburu batean gordetzeko, baina ez du begiratuko behar-beharrezkoa ez den artean, 150 gramo; indarrek huts egiten badiote soilik, 120 gramo; lagunak dira oraindik, 20 gramo. Arto eskukadak bailiran baloratu ditu Maika rekortable gisara gordetzeko gogo eta zalantzak, eta jostailuzko guraizeak atera ditu kartapaziotik; 220 gramo, badu denbora gose greba ostean haustura gainditzeko, eta laranja koloreko kartulina baten gainean itsatsi ditu Maika, Wilko eta Aiako Harriaren tontor bat. Hurrengo deia berari egingo dio.

Trekking bota berriei beha gelditu da, puntan bildu duten hautsa astindu du hatz potoloaz, horregatik deituko zaie maquis gerra zibileko gudariei, uhartea estaltzen duen sasiaren izena da, macchia korsikarrez, neskak interesa adierazi nahi duen betartez jarraitu du mutilaren disertazioa. Napoleonek esaten zuen macchia usainagatik zela bere jaioterria ezagutzeko gai, su-eten bat emango dio, benetan aldatu den erakusteko aukera, baina ezin izan zuen froga egin, Santa Elenako desterruan hil baitzen. Zerbait interesgarria esaten ari zenean jartzen duen ahotsaz mintzatu da. Eguzkia espero dut, azala kiskaltzeko irrika dut, ez dugu mendia bakarrik egingo, eta Aitorrek belauna igurtzi dio. Aitziberrek erabaki du belaun ukimendu horrek ezarriko duela mugarria, benetan aldatu bada orain erakutsi beharko du, belaun ukimendu horretatik Miarritzera bueltan etorri arte iraungo du frogak, hamahiru egun eta zazpi ordu.

A Cuncoltako Roger lagunaren etxera abiatu dira Ajaccion. Aitorren kontra estutu da ehiztariz jantzita dagoela dirudien gizona taxitik jaitsi bezain pronto elle n'est pas si moche... ta copine. Aitziberren aurpegiari esku biez oratuz esan du, bekainak makurtuz, eta irri egin du Aitorrek, esan nion bezain itsusia ez zarela dio, eta neskak profeta itxurako gizonaren hitz goxoa esku zabalik hartu du, lotsatiarena eginez, eta frogaren iraupenaren erloju hotsa buruan, tik-tak-tik.

Deituko dio esanez amari eta lagun pare bati deitu diola baina ez diotela telefonoa hartu, horregatik deitu diola berari eta abar. Hori esan behar dio totelka hitz egin gabe, amari eta lagun pare bati deitu diot baina ez dute erantzun, kalamidade halakoak, eta horregatik deitu dizut zuri. Lagun, sexua ez zehaztea inportantea da. Eta indartsu dagoela, gaur hasi direla, hortxata edateko eta pipak jateko kapritxoa izan zuela bart eta kefirrak berak baino elikadura hobea izango duela datozen egunotan. Eta Maika aldarte paregabean, merendero batean Wilco-rekin jolasean ariko balitz bezala udako arratsalde batean, nahiz eta bulegoan dagoela esan dion, etsigarriki lagun, maitea behin eta berriro makulu gisa, nahiz eta jakin hitz debekatua dela bi hilabetetik hona. Eutsi maitea, deitu nahi duzun beste, faltan botatzen zaitut, maitea. Lukasek ukabilarekin hartu dio neurria solasari telefonoa eskegi ostean, distantzia hartu behar dut, 160 gramo; oraindik lagunak gara, zer deabru, 50 gramo; eta damutu aurretik Maikaren errekortea hartu du, eta irakurtzen ari den liburu barruan sartu: Vigilar y castigar. Funtzionarioak jaki-ontzia jarri dio ate aurrean, plastikoan bildutako opil bat, kafesnea, ogi xerra bi, gurina, marmelada. Estamos en huelga de hambre, Jimeno. Funtzionarioak nadie le obliga a comer esan dio, eta antiojoak garbitu ditu urdinaren ertz batekin.

Rogerren emazteak esku gorriminak amantalean igurtzi eta bikote iritsi berria besarkatu du. Izerditan, suak gobernatzen egon denaren seinale, egongelara eraman ditu prestaturiko jakiak erakustera.

Lukasek ur-botila zilbor gainean dauka, sabaian behatua, haratago gogoa. Hirugarren eguna da ura baizik ez duela sabeleratzen, eta gose da modu desagradablean. Botilaren etiketan hazka egin du papera hautsi arte, eta oroitu du Maika esaten irrika sexual asegabearen ondorioz egindako keinua zela hura. Lukasen amamarekin bazkaltzen ari zirela esan zuen, amama ene eta jesus, neskato hau... eta Lukasi gustatzen zitzaion Maikaren aldrebeskeria hura, egoerarik ezegokienetan gauzarik ezegokienak esateko ohitura, eta ekonomatotik ekarritako hamabiko paketetik azken-aurrena hartu du, Aitor eta Aitziber, Roger, anaia bizargorria, emaztea, eta Alderdiko bi lagun mahaira eseri diren une berean. Zurezko boletan uhaza eta iturri-belar entsalada bana, patea, hestebeteak, basurde raguta, ardo beltz botilak eta baserriko ogia. Rogerrek ardoa zerbitzatu du, eta tente jarrita, bizarra apur bat laztandu eta Euskal Herrian ikasitakoa errepikatu du: Osasuna eta askatasuna. Kea darion ragutaren gainean egin dute topa guztiek. Aitziberrek patea hartu du eta Rogerren anaiak esan dio c'est du paté de merle eta Aitorrek argitu dio mirlo patea dela, jakin gabe mirloa zozoa dela.

Kefirrari esnea aldatu eta gabon esan dio. Konketa zulotik doan esne arrastoak urdaila garraztu dio Lukasi eta Cola Cao bero eta ilun bat gogoz hartuko lukeela egin du amets. Seigarren eguna da gose greban eta buruko minez dago. Patioan Fermin eta Galder eserita dauden txokora bildu da. Fermin greba mintzagai duen egunkariko zutabe bat irakurtzen ari da ozen. Lukas heldu denean hasieratik ekin dio. Entzun ezak putakume honena, Arruti. Fermin bera baino hamasei urte nagusiagoa eta Galder belaunaldi bat lehenagokoa izan arren, kartzelak guztien adinak berdintzen ditu. Euren plastikozko botilak gerizpean daude, etiketak erauzita, baita ere. Hau gose puta, egin du garrasi Galderrek eta Lukasi plakaje bat egin dio, ura lurrera isuriz, funtzionario baten zapata hautseztatuetaraino.

Rogerren anaiak autoa utzi die eta Aitor eta Aitziber Sagonera abiatu dira. Autoan Canta U Populu Corsu-ren kasetea ari da jotzen, eta Aitorrek leihotik zintzilik daraman besoa gora eta behera eraginez baritono ahotsa imitatu du. Aitziberrek, hanka biluziak kristalaren kontra, iletxoak kendu ditu hatz puntez, eta pentsatu du agian baietz, merezi duela saiatzeak, mutil ona da, eta argia, begi eta irribarre ederrekoa. Kilometro batzuen buruan Sagoneko portu txikiaren ondoan utzi dute autoa. Haizea bero eta lodi dabil. Urpekaritza ekipoak lotu dituzte bizkarrean eta itsas txangoak antolatzen dituen gazte baten bila jo dute. Gazteak Adidas galtzak daramatza soinean, belaunetik behera mozturik, eta bi ordu 200 libera esan die, espainol traketsean. Itsasora atera eta ordu erdi eskasean gazteak motorra itzali eta garagardo botila bat atera du neberatik. Ici, esan du ur zati bat kokotsaz seinalatuz, karelean zutik. Botilatik tragoa hartu eta marrazoekin kasu ibiltzeko esan die umore onez. Aitor pulunpatu da lehenik. Gero eskuekin keinuak egin dizkio neskari, eta hau, igel hankak eta esnorkela jantzita, ontzitik erortzen utzi da.

Lukasek Maikaren errekortea eguzkiaren kontra begiratu du eta okurritu zaio, agian kontraluzean, soineko azpiko kuleroak ikusi ahal izango dizkiola. Kartzelan dagoenetik horrelako burutazioak izaten ditu sarri. Batzuetan amildu eta erotu egingo dela pentsatzen du, eta horrelakoetan Ubedako Joserekin akordatzen da, amonaren gibela zulatu zuen presoak esandakoarekin: ¿Comes mierda? Pues entonces no estás loco. Hamargarren eguna da. Ez du gogorik etxera deitu eta amari ongi dagoela esateko. Patiora ez da irtengo, kideak koaderno bat idazten ari dira sukaldaritza errezetekin eta elikagai baten izena entzute hutsarekin zuku gastrikoak martxan jartzen zaizkio Lukasi. Goizetan, ziegako iturri azpian ipintzen du ur botila, porlanak labe bihurtzen baitu gela, baina egunak aurrera egin ahala eguzkiak espetxeko hoditeria berotu eta iturriko ura ere bero irteten da. Kefirra konketatik behera bota du, eztarria garrazten zaio ikusi orduko. Eta Maikari gutun bat idazteari lotu zaio, baina ez du agurra erabakitzea ere lortu eta liburua zabaldu du bart utzitako orrialdean.

Ur motoetan gizen eta gorri doazen frantsesei begira dago Aitor. Aitziberrek bainujantzitik tira egin dio eta ur azpian larrua jotzen saiatu dira, orain marinela kanuto bat erretzen ari dela ontziaren bizkar gainean erroz gora. Baina etsi egin dute, itsasoaren kulunkak ez baitie asmatzen utzi. Irrikak eta eguzkiak musugorritu ditu, Aitorrek maite duela esan dio, bainujantzia itzultzeko, Aitziberrek nik ere bai esan dio eta besarkadaz jaregin eta ontzira abiatu da. Aitorrek badaki ez duela harrapatuko eta urruntzen ikusi du. Aitziberrek zupada batzuk egin dizkio marinelaren kanutoari, eta horrelako mutil batekin elkartuta izango lukeen bizimoduarekin pentsatu du, eta beheko ezpainean gelditu zaion gatza kendu du mingainarekin. T'es très belle, esan dio gazteak, eta Aitziber ohartu da gaztea ikusi duenetik hori izan dela bere erronka, gazteari berari buruzko hitz horiek esanaraztea. Zeruertzean jauzika ari den izurdea seinalatu dio Aitziberrek.

Hay que recordar también que el movimiento para reformar las prisiones, para controlar su funcionamiento, no es un fenómeno tardío. No parece siquiera haber nacido de una comprobación de fracaso debidamente establecido. La reforma de la prisión es casi contemporánea de la prisión misma. La reforma de la prisión es casi contemporánea de la prisión misma. La reforma de la prisión es casi contemporánea de la prisión misma. La reforma de la prisión es casi contemporánea de la prisión misma. La reforma de la prisión es casi contemporánea de la prisión misma. Kosta egiten zaio irakurtzen duena ulertzea eta ziega baleiatzeari ekin dio. Ondoko ziegatik Galderrek deitu dio: Arruti, bexamela egiteko legamia behar al da?

Kanpin dendara bueltan Korsikako kostalde harroa erakusten duten postalak idatzi dituzte, haietako bat Lukasi, gauza epikoegiak esaten ari direla jakitun, berehala bukatu gogoz. Aitziberrek esan dio nahiz eta ondo pasatzen ari, ez dakiela apurtutako zerbaiti eskotxa jartzen ibili ote nahi duen, Egiaren bila nabil, aitortu dio, eta tik tak tik tak entzun du bere barruan geroz eta motelago, geroz eta motelago. Segidan Aitorren irudia etorri zaio ontzira bueltan igerian, eta Gupida da amoranteen galbidea idatziko du geroago egunerokoan.

Ur botilekin egindako koilarea zintzilikatu dute Galder eta Lukasen artean, ziegatik ziegara, zazpigarrena. Ekonomatoan ur marka berria ekarri dute eta Lukasek ez du maite, metal zaporea du, eta okerragoa dena, dagoeneko gorputzari kosta egiten zaio ura asimilatzea. Egunkaria zabaldu eta zutabe estu batek haien berri dakar: Aratz Gojenola erizaindegian da, Amaia Iradier eta Edorta Rojok gose greba utzi dute osasun arazoengatik, Athleticek Betis egurtu du San Mamesen, bertso txapelketa bat debekatu dute, lurrikara baten erruz berrogeita zazpi pertsona hil dira Osakan. Telebistan Las bicicletas son para el verano emango dute, eta duela hiru egun pertsekutatzen duen insomnioari konpainia egiteko plana egin du Lukasek: arratsaldean Maikari gutuna idatziko dio nekez izan daitezkeela lagun esanez, gezurretan ibiltzeko indarra ere faltan duela. Aldaketan bi ubeldura atera zaizkio Lukasi hezurrak lastairaren kontra edukitzeagatik, ipurtaldean bi urradura. Hotz da, nahiz eta kanpoan eguzki zuri batek belarrak zimeldu. Eguneko bigarren dutxa hartu du.

Cortiko mendi artean bi eguneko iraupena duen Independentziaren Aldeko Topaketa egiten ari dira, eta Cuncoltakoek Aitor eta Aitziber Euskal Herriko ordezkaritza gisa gonbidatu dituzte, nazioarteko topaketa horretara bretoiak baino ez baitzaizkie bildu korsikarrei. Herri zanpatuetako banderak eta pankarta mordoa, agertokia duen txapitoa eta globoak eta kiosko moduko bat dago ekimenerako baliatu duten belazean. Aitorrek pastisa edaten eta basurde lukainka jaten idatzi du mitina paperezko zamau zati batean. Amaitutakoan Aitziberri erakutsi dio eta zapalketa eta errepresio hitzak gehiegitan errepikatzen dituela esan dionean haserretu egin da. Azkenerako bertan behera utzi dute «Euskal gatazka gizarteratzeko ekimena», ez baita kazetaririk agertu mendi arte hartara, eta Aitziber poztu egin da, arriskutsua litzateke-eta harremanaren une horretan Aitor hizlari paperean ikustea. Keinu batek erabakitzera bultza lezake, eta berriro orratz hotsa. Basurdea jaten eta pastisari lekuko hartutako ardo lodi bat edaten jarraitu dute bazkalordura arte, eta Lukasek Galderri esan dio hamargarren egunetik aurrera ez duela balio egunak zenbatzeak, hamar egunetik gorako gose greba, gose greba luzea dela eta kito.

Baleiatzen ari da ziega hirugarrenez, burusia kapa gisa loturik lepora, korrido bat ezpainetan, aitonaren hitzak gogoan: zorionekoa kantua maite duen gizasemea. Eguerdia da oraindik eta gauera bitartean ez du eguna ebakiko dion ezer, irakurtzeak buruko mina ematen dio eta musikak oroitzapenak ekartzen dizkio, eta oroitzapen onenak ere txar bilakatzen dira oroitzapen izateagatik, horrelakoa da malenkonia. Korridoak euskaratzen ditu baleiatu bitartean eta efektuak barre txiki bat eragiten dio. Erratzari besarkatuta, Maikari esan ez zion hartaz oroitu da eta agian nonbaitetik jakin duela eta horregatik guztia. Oroitu da umetan klaseko tontoa salatu izanaz justiziaren izenean. Oroitu da aurreko nobiarekin zinema atarian gelditu zela eta gerturatu ahala, euripean ikusten zuela neska, ilea aurpegira itsatsirik, hanka okerrak, urduri ez zegoenaren plantak eginez, eta lastima moduko bat sentitu zuenez kalexka batean gorde zen. Eta kide bati esandako gezurraz, gastroenteritisa jota zegoela eta ezingo zela zitara agertu eta kidea joan zela bere ordez. Eta ezkutaturik zegoen etxeko andreari esandakoaz, ez zeukala nobiarik. Kide bati esandakoaz, Foucaulten zerbait irakurria zuela baina ez zuela titulurik oroitzen. Korridoaren letrara plegatu nahi du gogoa, oroitzapenetatik urruti, alferrik. Malintxeren madarikazioa. Eta Maikari esandako gezur hartaz, gorderik zegoen etxeko andrearekin ez zela deus gertatu. Amor eman du eta ohean etzan da, erratza leihoaren kontra utzita, dantza bikote abandonatua bezala. Gosea eta hotza baino gehiago du miseria sentsazio bat gerra bateko negar guztiak bailituen tripan, edo putreek jan nahi ez duten haragi puska usainduna bailitzan basamortuan. Eta oraindik goizeko hamaikak zazpi gutxi dira.

Gaua da eta rock talde bretoi batek eman beharreko kontzertua bertan behera gelditu da abeslariak gehiegi edan duelako. Rogerren anaia bizargorria belazean zehar barreiaturik dauden lagun batzuk bildu ditu txapitopean, eta hatz gizenekin orkestra zuzendari plantak eginez, kantuan ipini ditu hamar edo hamabi gizon handi. Abesti herrikoiak dira, Aitorrek ezagutzen ditu batzuk Canta U Populu Corsu entzutetik. Ardoak lagunduta, kantuari lotzen zaio, Aitziber egurketari itxurako gaztearen arrastoan egiten ari den estalketa erritualaren aurrean zirkinik atera. Rogerrek, lagunarengan zerbait ondo ez dagoela igarrita, txapitopera eraman du lepotik hartuta. Bizargorriak intziri egin du abesti baten erdian, eta taldekoek ozenago egin dute kantuan, orduan Rogerren anaiak gibeletik burdina bat atera du eta zuri-gorria den zerura jarri da tiroka eta saltoka, eta abestiaren unerik gorena dirudienean txapitopean dauden batzuk eta belazean zehar barreiaturik dauden beste batzuk, euren burdinak atera eta batzuk gauari eta beste batzuk txapitoari lotu zaizkio tiroka, uluka, ardo pitxarrak airean, jauzika. Rogerrek burdina eskaini dio Aitorri, prends-la, elle fait pas du mal, eta hasieran herabe, inoiz ukitu gabeko metalaren gainean jarri du eskua, filmetako epaiketetan errugabeek Biblian nola, eta Rogerren begiratuaren onespenarekin, ardo basoa mahai gainean laga eta gau gordinaren kontra egin du, geroz eta festa gehiagorekin, boterea bainoago askatasuna esku ahurrean balu moduan.

Abere hilen zaporea du ahoan, gose zaporea, eta bista lainotzen zaio irakurtzen hasi eta berehala. Ahalik eta denbora gehien eman nahi du ohean, ahalik eta energia gutxien xahutu, ahalik eta errealitate zati txikienarekin talka egin. ¿Comes mierda?, buruan jiraka. ¿Comes mierda?, azkenean konketa gainean gaileta kaxaren kartoi zati batean tenperekin idatzi du, inguruan koloretako pinpilinpauxak marraztuta, Zure kaka jaten ez baduzu ez zaude eroa, eta jakin gabe zergatik, esaldia irakurtzen duen bakoitzean Clint Eastwood irudikatzen du eguzkiak begiak zarrarazten dizkiola esaldia ahoskatzen. Patiora jaitsi beharra dauka kideekin egotera. Fermin buruko min handiekin dabil eta zenbat iraungo duen ez dakiela esan zien bezperan. Lukasi iruditzen zaio ez ziola behar besteko berotasuna azaldu lagunari eta horrek loa zaildu dio. Oraindik ez dute posta banatu eta agian gaur Maikaren erantzuna helduko zaio.

Cortiko egunsenti ubelaren erdian esnatu da Aitor furgonetaren atzeko aldean, Korsikako bandera gona gisara jarrita, rock kantaria eta egurketariaren artean, trekkingeko botak oraindik soinean. Aitziber Rogerren anaiarekin ari da karta jokoan oholtzaren gainean, mototsean lore batzuk eta adaska batzuk dituela lotuta. Maikak, azken esaldia izkiriatu du orri koadrikulatuan: «uste dut berriro maitemindu naizela, Lukas... zurekin gainera».