Ez naiz akordatzen zeren jakin-minez jarri nintzen ordenagailuaren aurrean: zein, zer, nondik... baina nabarmena zen aurrez egindako galderak gordeak zizkidala Googlek.

      Oker ez banago, jendeak gehien zer galdetzen duen, hurrenkera horrexetan ematen ditu bilatzaileak. Eta halaxe harrapatu nuen neure burua. Aproba egite aldera, galdegai bera idatzi nuen euskaraz, gazteleraz eta frantsesez. Txokatu egin ninduen ariketa soziologiko-politiko haren emaitzak.

      Esate baterako, euskaraz, itaun metalinguistikoetan barrena abiarazten zaitu bilatzaileak. Antza denez, hizkuntzari buruzkoak dira sarrien egiten ditugun galderak.

      Konparazio batera, “nola esan...” idatziz gero, “nola esan orduak euskaraz”, edo “nola esan gilipollas euskaraz” dira lehentasuna dutenak.

      Aldiz, gazteleraz galdetuz gero, “cómo decir... a alguien que no te gusta” da lehen erantzuna. Frantsesez, berriz, “comment dire... je t’aime” edo “merci” da erantzuna.

      “Nola ekidin... zure kontuak hackeatzea”, “comment éviter... le stress”, “cómo evitar... la caída de pelo”.

      “Cuánta gente... se llama como yo”, [...] “harritzekoa da zenbat jendek... ez duen ezagutzen herri honetako historia”, “combien de gens... sont morts dans le passé”.

      “Nola egin ondo... laburpen bat”, “cómo hacer bien... las sentadillas”, “comment faire bien... caca”.

      “Noiztik... deklinabidea”, “desde cuándo... se cuenta el embarazo”, “depuis quand... l’homme existe-t-il”.

      “Noiz arte... euskaltzaindia”, “hasta cuándo... se puede abortar en España”, “jusqu’à quand... peut-on souhaiter la bonne année”.

      “Zenbat balio du... kuantifikatiboa adieraztea”, “cuánto vale... un bitcoin, un camello”, “combien coûte... l’euthanasie en Suisse”.