Batez besteko errentaren arabera, droga desberdinen arrastoak atzeman daitezke hiriko estoldetako isurietan.

      Aldamenean neraman ibaiaren tarte hartako biztanleek, esaterako, frantziar estiloko eraikin dotoreetako leihate zabalen atzean beraien hezurdura higatuetan goratuak, malenkonia letalari kontra egiteko Bordeleko kopa eskuetan, ibaian barruragoko jende apalagoak isuritako antidepresibo hondarrez pozoitutako arrain sarden koreografia hipnotiko geldoari begiratzen zioten arrats hartan ere. Eta beraien biharamunetako buruko minak arintzeko hartutako kafea eta kondarrak erantsiko zizkioten ibaiaren ibilguari.

      Ura bareago jaisten zen egunetan, aldirietatik inguratutako langabetuak, jubilatuak eta beste terapizatu batzuk, bizpahiruna kanabera aldean, arrantzan aritu ohi ziren ur gezak eta gaziak nahasten ziren itsaso aurreko azken zubian. Zenbaiten kasuan, psikiatrak —arrantzaren onura terapeutikoaz gain— errezetaturiko fluoxetina eta lorazepamez kutsatutako arrain berbitaminatu eta kafeinatuak harrapatu eta jaten zituzten etxera bueltan.

      Hala multiplikatzen zen esponentzialki medikazioaren eragina.