Poesia kaiera
Poesia kaiera
Adrienne Rich
itzulpena: Maialen Berasategi
2017, poesia
64 orrialde
978-84-92468-95-9
Adrienne Rich
1929-2012
 
 

 

Itzulpenak

 

Nire adinekoa edo gazteagoa den emakume baten

poema batzuk erakutsi dizkidazu

zure hizkuntzatik itzuliak

 

Ageri dira hitz jakin batzuk: etsai, labe, pena,

nahikoa ohartzeko

nire garaiko andre bat dela

 

obsesionatua

 

Maitasunarekin, gure gai horrekin:

Maitasunean trebatu gara huntza horman nola

egosi dugu ogia labean nola

eraman dugu beruna orkatiletan nola

begiratu diogu binokularrekin, izango balitz bezala

gure gosetera jana dakarren

helikoptero bat

edo botere gaizto baten

satelite bat.

 

Irudikatu dut emakume hori

gauzak egiten: arrozari eragiten

gona bat lisatzen

eskuizkribu bat makinaz idazten argitu arte

 

telefono-aurkibidetik

dei bat egin nahian

 

telefonoa hoska, baina erantzunik ez

baina entzun du bestaldean gizon bat

bere logelan, beste norbaiti esaten

lasai. nekatuko da

eta berari buruzkoak kontatuko dizkio gizonak arrebari

 

eta emakumeak etsaitzat hartuko du haren arreba

eta garaia heltzen zaionean

argituko dio bere buruari penarako bidea

 

jabetu gabe atsekabe hori

konpartitua dela, alferrikakoa

eta politikoa

 

Translations

You show me the poems of some woman / my age, or younger / translated from your language // Certain words occur: enemy, oven, sorrow / enough to let me know / she’s a woman of my time // obsessed // with Love, our subject: / we’ve trained it like ivy to our walls / baked it like bread in our ovens / worn it like lead on our ankles / watched it through binoculars as if / it were a helicopter / bringing food to our famine / or the satellite / of a hostile power // I begin to see that woman / doing things: stirring rice / ironing a skirt / typing a manuscript till dawn // trying to make a call / from a phonebook // the phone rings unanswered / in a man’s bedroom / she hears him telling someone else / never mind. she’ll get tired— / hears him telling her story to her sister // who becomes her enemy / and will in her own time / light her own way to sorrow // ignorant of the fact this way of grief / is shared, unnecessary / and political