Azpian

Ladogako haizeak gandorra kirrutu du.

Hegan

Hel! hitz-ziri bat bota dut.

Erori naiz, olarruak segatua.

Ibaia amaitu da

Ozeanoa

egin dut marru kanoilerro batek bezala.

Behean

burukia uharte egin da.

Marru, marru,

Gor, gor, gor...

Itsasorik ez.

Inguruan

Esate baterako, noski.

Enbata banda batek narama.

Zein ote da lur hau?

Hodeiak zohitu du ilargi meloia

doi marraztuz harresi bat ilunpeetan.

Petrovski parkea.

dut atzean.

Au-u-u!

Gurdiz

hona hemen ni

Biraoak balak hegan.

«NEPak begiak itsutu dizkik?

Hago hor!

A!

Oker ulertze bat!

ez naizela hartza

Baina horra

Pauso motzean handitzen zaio errainua.

Ilargiak

Sinetsaraziko diot

Salbatzailea da!

Ona eta gozoa,

Hurbildu da.

Mustaxarik gabeko begitarte gazte bat.

Ez Jesus hala ere.

Hona hurbilago,

Kapelurik eta txamarrarik gabe.

Galtzamotxak eta militar jaka.

Noiz eskuak bildu

Noiz besagainka

Elurraren kotoluma.

Hona hemen dena urre

Baina halako tristura batek jota

Eta ekin diezaiogun tzingaroen erromantzeari.

Mutila bazihoan begiak ilunabarrari so.

Ilunabarra ezin horiagoa zen.

Elurra ere horia zen Tver-eko barreran.

Mutila bazihoan ezertan ohartzeke.

Gero,

tanpez,

geldi.

Zetazko

eskuan

altzairua.

Ordubetez behatu zion ilunabarrak

begi tinkoz

mutilaren atzeko pilda bati.

Elurrak karraskaz kraskatu zituen hezurgiltzak.

Zergatik?

Lapur haizeak mutila miatu

eta gutun bat kendu zion.

Eta haizea ezkilka hasi zen Petrovski parkerantz:

- Adio...

Zenbaterainoko

antza dugun!

Ikaragarria.

eta jaka odoldua erantzi diot.

Onik ez, tobaritx!

Badira zazpi urte zubitik beha dagoela.

Ozta jazten ahal dut jaka,

Xaboiak ez du bitsik egiten

Nire mutur eta nire atzapar handietako artilea

moztu dut.

Horma puska bat ispilu...

Hona hemen ia,

Burua helbidez irakiten.

Lehenik

Azturak etxezulorantz tiratzen du.

Gibelean,

Errusia guztietako

- Volodia!

Zer poza!

Sarrera ilun.

Eta bapatean

- Volodia!

Dena gorria zaude.

- Ez da ezer, ama,

Neure etxean orain

Ez naiz horregatik etorri.

Maite nauzue noski?

Entzun!

Itzal ezazue pinua!

Eramanen zaituztet...

Zuzen joanen gara...

Ez beldurrik izan

ozta 600 verstatxo.

Begien itxireki batean gaude.

Zain daukagu.

- Volodia,

ahots txipi hauen karkarari:

- Tira!

maitasunaren ordez?

maitasunaren ordezko?

Ez zutaz

Mundu osoa dago familiaz betea.

Beha,

Oder-eko zokoa Alemaniaraino barneratzen da.

Jaitsi, ama,

Orain,

Orain zeu zoaz hegan motore marrukari batekin.

Paris.

Sahara,

bere emazte kirruarekin.

Adoreaz

eta Komunaz

Mendeetan

eta orain

lasai ederrean zeuen etxe batzordeetan!

Urriak jo zuen

Eta zuek

haren sulumazko hegalpean

zeuen baxera paratu duzue.

Ezin da amarauna orraztu txarrantxa batekin.

Suntsi hadi, etxea,

Adio!

Zer laguntza eman lezake honetan familiak?

Oilasko maitasuna!

Ibilian ikusten dut

Kudriuskaia plazako dorreetan barrena

neure buruaren bila

opariak besapean.

Bere gurutze masta guztien enbatan etzana

untziak lastrea botzen du.

Izan hadila madarikatua,

Urrunean

etxezko arkaitzen hortzak ageri dira.

Ez dago inor ez trabarik.

Hodeiak garretan dira

Leihoen ostean bakarrik

pinuen orratzak argi ematen dutela.

Zango artean,

harresiak altxa zaizkit

Beiretan

itzuli egiten dira

Ez du Neva begi bistatik kentzen,

Bertan gelditzen da

Iragaiten dut

Sarreran edangoitu batek azeria larrutzen zuen.

Kordea etorririk, barrura sartu da.

Eta bi minutuz

- Hartza,

Gero

etxekojaunak begi baten erdia arriskatu du

Maiakovski!

Eta koipe-adeikeriak ondoren:

Ez da ezer.

- Ustegabeko poza, Blok-en hitzetan.

Nire emaztea - Fleka Davidovna.

Nire alaba

hamazazpi udaberri t'erdi.

Eta gero...

Xagu zuloetan gordeak ikaraz

ohepetik ateratzen dira amoranteak.

Gaitzeko mustaxarekin

- erratz egokiak lanparen beiretarako -

sortzen dira mahaipetik zurrutazaleak.

Armariopetik irakurleak, miresleak.

Baina beharrezkoa al da

aurpegirik gabeko desfile hau zehaztea?

Jarraigo zintzoan datoz.

Armiarma sareek

distira eragiten diete bizarrei.

Honek guztiak mendeak ditu,

Jotzen ez bazaio

eguneroko bizimoduaren zamariak

ez du zirkin egiten.

Izpirituen eta lamina zaindarien ordez

aingeru goardakoa dago orain maizter

Baina hona ikaragarriena:

neure ibilera bera!

Eta haietako baten

Koltxoietarik, izaren purtzika harrotuz

tximitxek agur egiten dute, hankak tente.

Samovarrak distira egiten zuen, dena berotua

zu atzapar artean kalitzeko gogoak.

Euliz pikartatuak,

burua biltzen dizute.

Aingeru turutariek nota batzuk jo dituzte

ikonoz gorrituriko eztanda batean.

Jesusek agur

bere arantzezko koroa apur

Marxek ere,

herrestan darama bere eguneroko

bizimoduaren bola.

Adar guztietan hasi dira txoriak kantari,

geranioak

untzietarik sudur zuloetara jaiki dira.

Ezarriak dauden bezala,

badatoz argazkietarik amabitxi koipetsuak.

Mundu guztia ari zen agurka

aho batez hortz betez irribarre eginik,

esanez,

besteak mezakantari baten

- Eguberrion!

berri-

Etxekojaunak

zamauko papurrak erratzatuz.

- Baina nik ez nekien!...

Uste nuen, ez dago libre...

Nire familia?

Ez lituzke erratzagaineko sorginak topatuko!

Familia,

lau hankatan

Nire etxea?

Ateratzen dut

izotz burukia,

Nevan

boiatzen da

izotz bilakaturiko

etxea,

kaietarik

haraino...

Hitzak hautatzen nituen

noiz marruma ikaragarrienak

Mozkinetik

Otoitz

mitinean bezala hitz.

- Baina guztiontzat da...

«Misterio Barregarria» adibidez

ez da niretzat bakarrik!

Poeta eta gainerakoa...

Garrantzizkoa da noski guztiontzat...

Ez bakarrik niretzat

Zabar bada ere,

Bertsotan egiten ahal da...

Ongi larrutzen dira piztiak...

Aski da puntu bikoizketa bat

Gero, sutondoan...

Ez da inolaz ere

Berehala egin behar da,

Bizkarrean jo adibidez

ukan esperantxa!...

Baina berehala...

Irribarrez entzuten genion

ogi mami bolatxoak firrilkatuz mahaian.

Hitzek punpa egiten zuten kopetetan,

aulkietan,

Baten bat hunkitu egin da,

- Itxaron...

Oso erraza ematen du.

Zain omen dago...

Badakit...

Utz nazazue!

Bazterretan

- Total egina zegok!

Aski intziriz!

Jan eta edan dezagun

Pikutara teoria!

Bete egiozu godaleta,

Futurista beraz?

Batere lotsarik gabe

matelezurka ari dira murtxikatzen.

Putzu

zurrutartean

Gabon esan ondoren

koltxoietaratu egin dira.

Mendeen hautsa gauzetan etzan da.

Baina besteak han dirau

Zain,

Eta ni beti buruka

eta ni beti berbaka

haginka egin nahirik egunerokeriari.

Berriro jotzen dut

Harrigarria:

Baxu ahotsa euli furundan itzali da.

Platerak isildu egin dira

haize burrusta bortitz batean.

Pareteko

urgogor tonu grisetan itoa.

Paretetarik

«Hildakoen Uhartea» bilakatu du Mosku.

Behiala bezala

orain bezala.

Hona

batelaria geldirik.

Hala itsasoan

isiltasunak soinurik mendreena itzaltzen du.

Itsasoen ostean

zerurantz jasotzen dute beren hil irudia.

Bost ajola.

jauzi

Ezkiak isiltasunaren izari bihurtu dira,

gauaren zaindari,

Laurdenkatua,

postetxeko zutabeak osatu ditu.

Ametsetan aizkora eskuan sartzen den bezala

kopeta lotiak jo

eta berehala

tresnaren gibela baino ez erakutsiz,

hala karriken danborrak

eta berehala oroituko naiz

eta zoko honen

Ezkutatzen ditut leihoak ahurraz

karrika kantoitik

eta beiren xingola estutzen dut.

Leihoen kartajoku hutsa

Beira txar bat

Beltz batek

leihoak markatu ditu lizunki

Beiren jokuak

dirdir egiten du lizunki gauaren hankapean.

Inoiz bezala

eta leihoraino helgaldatu bertso batean.

Baina ez,

Bertsoak

Harriak izotz.

Zapatak kendu

karkaxetan barrena.

Oinazea ezin zait isildu bihotzean,

lepokoak eta lepokoak osatuz.

Horrela

Gomitatua eskilaratan gora dator...

Mailak utzita

Saiatzen naiz harekin bat egiten

harien dindirkak.

Menturaz besterik gabe

Gomitatuentzat bakarrik

Eta nire atzamarrek

dantza zoroa gidatzen dute,

nire malurari trufa eginik.

Eta gomitatu beleak?

ehun aldiz jo ditu korredorearen saihetsak.

Oihuka oihulari

hordikerian mozkor datoz niregana.

Kopeteko

zimurra.

Ahots

ozta entzungarriak:

«Anuxka

Gozokiak...

Zamarra...

One-steparen doinuak hitzak ito ditu

gero berriz hitzek gain hartzen diote

one-steparen doinuari.

«Zer ote da horrela alaitzen zaituena?

Posible ote da?»

Berriro argiaren printzak

esaldi bat izarniatzen du.

Ez ditut hitzak ulertzen

Hona hitzok

«Bada bat zangoa hautsi duena,

eta orduan guk alaitu egin behar.

Dantza dezagun.»

Bai

Ezagututa harri

Oihuen arabera zatitzen ditut nire esaldiak.

Bai,

Purtzikatze bat.

Partitura bat kantatzen dute ahapeka nonbait.

«Zango bat diozu?

Eta berriro

beiretako distirek masailak ixurtzen dituzte.

Eta berriro

Orduan, diozunez, erdi bi egin da?»

«Barka ustea usteltzea,

diote ez dela erdi bi egin

Eta berriro

eta berriro parketean herrestaturiko dantzak

eta berriro

belarrian dirrindatu eta hasperen dagite

two-steparekin.

Paretari atxikitzen natzaio.

Honda dezala eldarnioak nire bizi hau,

dena baina ez haren ahotsa,

haren ahots jasanezina!

Egunak eman dizkiot,

Eta ni ere ito egiten nintzen

eldarnio hartan.

Teilapeko keek bizitza marraskatu didate.

Deia:

Ihes egiten nion leiho ahozabalduen deiari,

maitatuz ihes.

edo bertsoz bakarrik

idatziaren idatziz

arimak letra lerrotu ñimiñoak bilakatzen dira,

bertsotan maitatzez

Ezin dut, horra,

Baina non, maitea,

non

Hemen

Nire kantuaren hitz bat bera ere

ez da baztergarri.

Baliatuko naiz xaramelaz

Behakoa jomugari

Eta neure bi zangoez harro

geldi! oihukatuko dut

Esanen dut:

nire bertsoek

egunerokoaren izugarria

suntsituko dutenean,

zure izen maitea babesten dut

Erromes etorria naiz, hemen nauzu.

Zuk bestek ezin nau salbatu.

nire madarikazioek

Zatoz,

Altxa!

Zezenak hiltegian bezala

kolpeari eskaintzeko.

Eutsiko diot,

Segundu bat

Azken segundu hau,

segundu hori

marruma sinestezin baten hasiera.

Ifar osoa marrumaka.

Airearen dardaragatik

uste dut

Hotzagatik

uste dut

Leihotzar guztiak zabaldu dituen

builagatik

uste dut

Razumovskoe urpetu egin du enbatak.

Orain

Putz handi bat bezala

eta zangopean

jitoan doaz

Izua heldu da.

Zain sarea tinkatu du

marruma animaletu

lehertu egin da

bertan josi nau:

- Geldi!

Duela zazpi urtetik

duela seiehun verstatarik

- Ez!

- Utz!

Zertarako

Maitasunaz gabeturiko

munduko

Badira zazpi urte hemen nagoela

beste berrehun egonen naiz,

Urteen zubigainean

giza maitasunaren berpizteko

denentzat egon beharra

denentzat ordaindu beharra

denentzat negar egin beharra.

Two-steparen erdian paretak hirutan

doinuak lehertu egin dira lau

Hona ni hemen, zaharkiturik,

ehun milagarrenez

Aspaldi du bezeroak aspertu zirela.

Aurrez dakite nik esan beharreko guztia

papereko musika bezala.

Dei eginen diet

norabait abiatzeko,

Alkohol demasa desenkusatzeko

patroiak abisu egiten dio jendeari:

Emakumeek

barre egiten dute

«Ez gara joanen

prostitutak gara!»

A, Sena balitz Neva!

Etorkizuneko urteen zurrupita bat iduri

Senaren lanbropean noa

orain orogandik atzerri.

Sazhenbeteko,

ulu dagit bulebarretan

- Bandera gorriaren atzean!

Gizakien zerebroan barrena!

Egun

Eta gero zer beroa!

Burua

Joanen naiz,

Behean udaltzainak beren xaramelak fistuka.

Zaborketariek

Egunsentia.

errainu gris, zinematografikoa.

Horra

Frantziako irudiak ondotik iragaiten.

Azken gomuta xirripa batean

arrastaka nator

Ekialdeko herrietarik despeditzera.

Abiatzen naiz

hegaldi bat hartzeko

Galtzetarik lotuak gelditu dira

nire pildamuak.

Haztatzen dut:

Handia oso.

Tipulapean

Ilunabarrak harresi hortzadunak ehotzen zituen.

Ivan Handiaren

Kremlimeko dorreek ezpatak dirudite.

Ozta ikusten ahal dira

Alaitasuna.

Bufada batek jotzen zituen

noiz kantu bat

Zazpi muinoetarik behera

Moskuk festa

Laztu zitzaidan ilea.

Beldur naiz:

Eguberritako

berriro bidaliko nau

Besoak gurutze,

neure oreka behar dut

Gaua loditu da,

Ilargia.

Zaila dago oreka.

Saratsaren Igandetik itzuliko banintz bezala

baina kartoizko besoekin.

Beha iezadazue,

Hara,

Ikusi naute.

Eta unibertso osotik

giza xingola luze batean biltzen zaizkit.

Presa dute kontuak kitatzeko

Laztuak,

Tu egiten dute ahurretan.

besoez

zafladek atepeko espartina

bilakatu didate masaila.

Hiribideek

eta emakumeek

eskunarruak kentzen dituzte

neuri botzeko aurpegira,

eskunarru tegiak burura oldartzen zaizkit.

Egunkariak,

Zatozte muturrera datozkidan gauzen laguntzera.

Gora ezazue laidoa

Hel diezaiotela belarritik txutxumutxuek!

Egin haginka, iraina!

Baina ni ez naiz maitasunez eritu bat besterik.

Utz itzazue pegarrak zeuen ur zikinetarako.

Nik ez dizuet minik ematen.

Zergatik irain horiek!

Eta behetik:

Izan dugu horrelakorik lehenago,

Sutauts usaina,

Zabal atorra!

Erauntsia baino estuago,

bekainez bekain,

fusil guztietarik,

browning eta mauser bakoitzetik,

bertarik bertara,

Gelditzen dira arnas hartzeko

eta berriro tustatzen dute beruna.

Amai ezazue!

Azken finean

Ikararen azkena ere.

Sarraskia amaitu da.

Detaileak gogoratuz

pauso txipian urruntzen dira.

Kremlimen bakarrik

haizean distira bandera gorri eginik.

Eta zerua

lirikotasunez izarniatzen da.

Zeruko izarreriak harrituta

Hartz Handia berbalbokari hasi da.

Zertarako?

Handia,

zopernako zeruan zehar

Barruan,

sortzearen marruan ulukatzen ditut

nire bertsoak.

Arin!

Espazioan gora!

Eguzkiak mendiak argitzen ditu.

Egunek irri kaitik.