Izarrez

baino gehiago.

Ogi txipiak

eta librakoak haatik.

Baina zuek,

zuek sasikoak zineten

gosearen matxinada antolatzen.

Bizi ginen, jaten genuen, jolasten ginen.

Mundua

hotelak zeruaren erasoan,

igangailuak jende dotorez beteak,

solairu lasaietara lotuak.

Baina zuek

sasikoak, gordekoak,

etorkizuneko gerrak antolatzen zenituzten.

Denboraren besaulkian

kapitalismoaren ipurdia

mugiezina zen.

Bizitza hozten ari zen

tea bezala platertxoan.

Baina zuek

ordurako

begiz begi zeundeten

iraultzaren jazar egunekin.

Atzekoz aurrera jantziak,

bizarra tintaturik,

hiriz hiri

sasikoak.

Arimen koliseoetan

buruen kiroldegietan

Pariseko ganbara zokoetan

multzoak aztertu

biluzik zegoena erakundetu,

honela

alorretarik, lantegietarik

zetorren

giza ahia

langile brigaden

jarraigo bortitza

bihurtu zen.

Dialektikaren autoak

urteetan barrena luzatzen zuen

Marx markako argia.

Etorkizunak suntsitu egin zituen bere lanbroak.

Eta

Urria

oldartu zenean

su trostan

ke guztiak

baino indartsuago,

zuen burdinazko eskuek

su eta ke

hartu zituzten

iraultzaren bridak.

Trostan zuzen

eta alboka

eta zehar.

Kromstadteko zaldia

asaldatua

Nevaren gainetik.

Jaroslaven adats supizlea.

Tsaritsin bere gar eraztunetan.

Mendi batetik

bestera

erroitz batetik

bestera

jauzika,

lepoari helduta,

behatzalak odoletan

etengabe aitzina zaldizkoa.

Karraxiraino kartsu,

akitzeraino hunkitua,

nik ere,

trostaren abiada zoroan

hitzen mihinaz jo dut ezkila brontzearen kontra,

bertsoen ahurraz, bozkariotan, jo dut txaloa.

Lasterra amaitu da

sua moteldu.

Izpiritu burges-koxkorrak kerua botzen du.

Pipatzen baitu oraino.

Baina gu ongi zelan jarriak gaude

trostari unatuaren gorputzean,

saihetsak belaunekin estutzen dizkiogula.

Aldatu egin digute.

Orain

lanerako zamaria da.

Garraiatu gabe

aitzinatzen ditugu hondakinak.

Ilintiak eta ilintiak amatatzen ditugu.

Ke berriak goratzen dira.

Gauean

biderik gabe

hondakinetan

ikaran duzu zaldia

behaztopaka zaldia.

Baina laster:

Xatura-ko elektrikak

bide distiratsuak zehaztuko ditu

ehunbegiko.

Egun,

ezin da Errusiaren itzulia egin zaldi gizen honetan!

Baina helduko da,

segur,

laster

gurean

lokomotoren Amerika oso bat altxako den denbora.

Mendiak eta zelaiak

balaz bezala zulatuko dira.

Volgak

ikara ematen du orain.

Hezurrak nonahi.

Dena kiskalia,

eri.

Baina helduko da

bizitza arrasortzeko ordua,

ogiz

eta gozoz.

Orduan

mundu puntuaren gainean

galdera ikur gaitza sortzen da.

Etorkizunera

kanoitzen dut

neure bertsoen atzamarra,

etorkizunean landatzen dut

neure irudien behakoa.

Komunismoa!

Nork edanen du bere ibaien esnea?

Nork dastatuko du bere bazterretako izotza?

Nolako ideiak izanen dituzte?

Nolako amodioak?

Nolako sentimenduak?

Nolako gurariak?

Egundotik

txit uluka zibilizatuan

zaharkeriak emana dio komunismoari patentea:

Zer izanen den?

Lo,

jan,

horra giza artaldearen jolasak.

Zer izanen den?

Karrikak makadamatuak egonen dira.

Bi urte emanen dira sobieten egoitza txukuntzen.

Eta festa egunetan

plazaren batean

Proletkult-eko partaideak

cricketean ariko dira

sobietaren aitzinean.

Zartagailuaren fistua egiten du txartel bakoitzak:

- Hireak egin dik, Urria!

Urriak ez dik osorik hartu su! -

Komunistak

samaldan doaz

operan txunditzera.

Onegin

Sylvia

Igor.

Goriletara itzultzea!

Izpiritu txokora!

Aberetu egin nahi duzue!

Mendeek

landuriko

lirikokeria horietarik

ez da besterik geldituko:

- Gizona, lotara!

Monarkian izan

edo komunismoan izan

edo zuen datxen lili-hirian

burges koxkorrak

ez du burua nekatuko

ez baldin bada

txanponen alde.

Gertatua da.

Beha!

Atzoko

zuen kafetegiko esperantzen ordez

hortxe daude burges koxkorrak

komunismoa laudatzen

gozokiz okitzeraino puztutzen.

Nolako maitasuna

segurtatuko du Segurtasun Sozialak?

Zer egiten ahal du Semaxkok arimako elbarriokin?

Aski!

Geuk ekin beharko

gu

gabe

inork ez badu pentsatzen.

Gazte zaitezte guztiok!

Biluz ezazue

zeuen arima urdindua.

Komunariok!

Presta ezazue beste iraultza bat

etorkizuneko

asetasun komunistarako!

Horregatik

ezin eginen nauzue akademiko

edo etxejabe,

inolaz ere,

dohan ere,

ez naiz inoiz izanen

ez zuzendari

ez ordeko

ez bigarren

ez hazkurrien komisaria ere.

Ihes egiten dut.

Atzean,

atzerrian,

luzea da ehizan datozkidan

jendeen eta lekuen lerroa.

Badakit:

helduko zait,

danborra bezala firrilkatuko naiz

eta kito...

Baina orain

neure buruaren

ganbaran

gotortua,

etorkizuneko iraultzak laudatzen ditut.

Marxen dialektikari

ehun zaldiko motorra

atxiki diot.

Beha

datozen urteen lerroak ixurtzen.

Pentsamenduen leherketaz buruak kordokaturik

bihotzeko kanoien burrunban

denboraren hondotik

beste iraultza bat dator,

hirugarren iraultza,

izpirituarena.

- Zorrotza eta garratza hire baioneta mihin hori!

Helburura begia!

Erne belarria!

Zut!

Ez diezazuetela ustegabean arima irents!

Ez diezazuetela burua atzekoz aurrera!

Ea!

Hats!

Bikoiz lerroak,

pentsa-zaintza gorria!

Zatozte guztiok,

Marxetik Lenineraino

mendeetan izarniatzen duzuen

zuek guztiok.

Zuek irakatsita

mundu zoragarriak somatzen ditut.

Datozela guztiok ikastera!