Nola gorde errautsa kolkoan
Nola gorde errautsa kolkoan
2020, poesia
184 orrialde
978-84-17051-58-7
Azala: Oihana Leunda
Miren Agur Meabe
1962, Lekeitio
 
2019, narrazioak
2013, nobela
2010, poesia
2000, poesia
Nola gorde errautsa kolkoan
2020, poesia
184 orrialde
978-84-17051-58-7
aurkibidea

Aurkibidea

ALBUM BAT

Nire phoenix canariensis

Urtaroen postala

Kromoak

Galtzorratzak

Eskola-eguna

Atariak

Iragarki hura

Ama pixelatua

Gure kumeak

Ekonomia sinbolikoaren adibide bat

Korrua

Naif ikuspegia

Otoitza

Oasia

Materiaren egoerak

Hiltzeko era bat

Epitafio bat Dorothy Parker-en estilora

Potxingoa moilan

POSPOLOAK

Zazpi emakume zortzigarren bidaiariaren aurka

Lucyren parpailak

Wendyk zubi batetik salto egin 2018ko ekainaren 3an

Zenbaki transinfinitua

Forughen patioa

Heriotza eta neskutsa

Ilargia Genovaren ondoren

Otalurretako manikiak

Mary Shelley eta bere piano gardena

Mahatsaren Andre Mariaren mandatua

Deserriratuaren body artea

Eresi bat beste Milia batentzat

Je suis, ni naiz

Kasandra optika

Aylak bainuontzia topatu du artadian

NEGUKO BIDAIA

Hirian ibiltzeko jarraibideak

Draga

Ontziola

Distantzia

Entomologia

Aurrizkibidea

Erdiminei buruzko bost gutun

Exorzismoa

Iturria

Begi gori batentzako lo-kanta hogeita zazpi haikutan, more or less

Colette ez da orain hemen bizi

Bakardadearen orografia

TEMPO GIUSTO

Pandora da erruduna

La mauvaise conscience

De mulieribus claris

Flotean

Nereiden akabera

La Plage de Dieppe

Gutunak

Atxabitxiaren obauba

Matxarda

Himalayako balada

Ecomanual devotionezcoa

Idazkuna kutxaren tapapean

ATE HORI

Erromako hartxoriak

La folle

Amets bat, la reine

Enegarren ametsa ahanztura baino lehen (ustez)

Txorimamua

Requiem

Eldarnioa

Eraistea

Kronika

Rêverie

Helegitea

Emakume katuduna

Rockzalea zen txoriarena

Itxi ate hori, mesedez

ESTIGMA ZORIZKOA

Patologia

Arrazoia

Erritua

Eslogana

Atwood andrea eta biok gin-tonic bat hartzen Miramarren

Poema baten curriculuma

Flou efektua

Natura hila

Orekaren eskemak

Eskaera hitzei

Erosi: 17,10
Ebook: 3,12

Aurkibidea

ALBUM BAT

Nire phoenix canariensis

Urtaroen postala

Kromoak

Galtzorratzak

Eskola-eguna

Atariak

Iragarki hura

Ama pixelatua

Gure kumeak

Ekonomia sinbolikoaren adibide bat

Korrua

Naif ikuspegia

Otoitza

Oasia

Materiaren egoerak

Hiltzeko era bat

Epitafio bat Dorothy Parker-en estilora

Potxingoa moilan

POSPOLOAK

Zazpi emakume zortzigarren bidaiariaren aurka

Lucyren parpailak

Wendyk zubi batetik salto egin 2018ko ekainaren 3an

Zenbaki transinfinitua

Forughen patioa

Heriotza eta neskutsa

Ilargia Genovaren ondoren

Otalurretako manikiak

Mary Shelley eta bere piano gardena

Mahatsaren Andre Mariaren mandatua

Deserriratuaren body artea

Eresi bat beste Milia batentzat

Je suis, ni naiz

Kasandra optika

Aylak bainuontzia topatu du artadian

NEGUKO BIDAIA

Hirian ibiltzeko jarraibideak

Draga

Ontziola

Distantzia

Entomologia

Aurrizkibidea

Erdiminei buruzko bost gutun

Exorzismoa

Iturria

Begi gori batentzako lo-kanta hogeita zazpi haikutan, more or less

Colette ez da orain hemen bizi

Bakardadearen orografia

TEMPO GIUSTO

Pandora da erruduna

La mauvaise conscience

De mulieribus claris

Flotean

Nereiden akabera

La Plage de Dieppe

Gutunak

Atxabitxiaren obauba

Matxarda

Himalayako balada

Ecomanual devotionezcoa

Idazkuna kutxaren tapapean

ATE HORI

Erromako hartxoriak

La folle

Amets bat, la reine

Enegarren ametsa ahanztura baino lehen (ustez)

Txorimamua

Requiem

Eldarnioa

Eraistea

Kronika

Rêverie

Helegitea

Emakume katuduna

Rockzalea zen txoriarena

Itxi ate hori, mesedez

ESTIGMA ZORIZKOA

Patologia

Arrazoia

Erritua

Eslogana

Atwood andrea eta biok gin-tonic bat hartzen Miramarren

Poema baten curriculuma

Flou efektua

Natura hila

Orekaren eskemak

Eskaera hitzei

 

 

METODOA

 

 

Aldi berean arnasten ditugu argia eta errautsa.

Hasiera eta amaiera oinaztu berean bizi dira.

Eloy Sánchez Rosillo

 

 

Nola gorde errautsa kolkoan, eztulik egin gabe?

Nik nahia eta errealitatea, memoria eta ametsak

nahasi ditut albumak osatzeko.

Belaunikaturik ordenatu ditut nire txatalak.

Petroglifoak asmatu ditut nire kredoak laburtzeko.

Ahal izatera, kontratatu egingo nuke

nire kumearen zoriona.

Palmondo baten azpian atsedendu naiz,

epaile haizeputza,

Deboraren antzera Efraimgo zuhaizpean.

Ezin dezaket esan jaso dudan beste eman dudanik:

hainbat egoera taxugaberen erantzukizuna daukat.

Nire epitafioa pentsatu dut.

 

Nola gorde errautsa kolkoan, azala mazkildu barik?

Pospolo aldarrikatu dut neure burua

bat naizelako askoren artean

(eta mistoak historiako asmakari handienetakoa).

Amantalean batu ditut

lur pobrean hazitako pikondoaren fruituak.

Ispilu eta mailu garela ohartu naiz;

eta denbora, auto matxuratuz beteriko tunel bat.

Blondaz jantzi ditut cromlechak,

eguzki-loreak giza azalez,

zesarea galaktikoen mina estaltzeko.

Tratu gutxiegi izan dut izadiarekin:

sustraiak murtxikatu behar mirari-dosien bila.

Gaur aipatzeak lotsarazten didaten baina

inoiz salbamen izandako teoriak besarkatu nituen.

Larrialdi-argiak piztu ditut.

 

Nola gorde errautsa, begietan azkurarik sentitzeke?

Zirkulu zentrokideetan preso ibili naiz negu betean,

quo vadis, mulier mendicans?

Duintasuna izan dut teiladura distantzian.

Aztoratu egin zitzaidan adiskideen errolda

eta tximeleten elkartean eman dut izena

(nonahi saltzen dituzte litxarreria emozionalak).

Hildakoarena egin dut.

Hilda bezala egon naiz.

Bizkarra eman diot errealitate ikusgarriari.

Errealitate ikusgarriak iruzur egin dit:

begiak ikus dezakeenetik harago dagoen

zerbait da testuingurua.

 

Nola gorde errautsa, botalarria sentitu gabe?

Erosketak egin ditut merkealdietan:

balantza bat, ezpata bat

eta begietarako benda bat,

denak beharrezkoak aro zuzen honetan.

Non da fedea, non errukia, non itxaropena?

Esklerosi moral orokorrak kutsaturik,

zerrenda kopurutsuak egitera mugatzen naiz.

Deman jarri behar nituzke indar laurdenkatuok.

Exoplaneten bilduma egin dut

munduaren gangarkeria erbesteratzeko:

munduaren zoramenak kale gorrian utzi gaitu.

Talkaka aritu nintzen txakur-diruak lortzeko:

sasiarentzat ezina da arantzez gabetzea,

ai, gure galdubeharra, ai, gure patu atzenkorra.

Minduri nabil mural handi faltsu honetan.

Damu naiz eskuak gehiago lohitu ez izanaz.

 

Nola gorde errautsa, inor kutsatzeke?

Iltzez josi dut garrasika ari zen ate bat.

Akorduminez egin dut irrintzi

ilargiteak titi-puntak atximurkatzen zizkidala.

Txorimamuz mozorrotu nuen nire lurjabea:

huts egin zidan mastatzat neukanak.

Bere inkuboarekin jo dut larrua,

alua saminez gainezka:

ezer ez zen nigan sartzen

ahanzturaren umeltasun berdatsa izan ezik.

Jolastu egin nintzen haren inizialekin,

nire zauri nartzisistaren boutadea

memoria homeopatikoak elikatua.

Harrikatu egin nuen leizera bultzaka,

vade retro. Eta orain zer?

Agian ez dut maite-lagunik merezi.

 

Nola gorde errautsa, lepoa konkortu barik?

Estigma bat pintatu dut zilborrean, goraminez.

Urriloaren ardoa edan dut

eldarnioari erreguka nire luma ernaltzeko.

Irakurri egin dut, artelanei behatu diet.

Nire eskastasunaren proba-harriak irentsi ditut

eztarria erreminetan neukala.

Mukertu egin naiz oniritziaren traganarruarekin,

baina gailur elurtuak ere barrundatu ditut A-8 autopistan.

Poesiaren zertarakoaz dihardut galdezka:

zilegi al da gure ego kulturalarentzat idaztea?

Formaren esploradore dihardut, harea-erloju.

 

Behinola geurea izandakoaren

ontasun, egia, edertasun galdua

—erretakoaren zilarra—,

haren su sakona, borrokan ari da heriotzarekin.

 

Bada su bat bizitza erdi bi egiten diguna,

mamin-maminean markatzen gaituen erredura.

 

Nola gorde errautsa kolkoan?

 

Ez dago metodorik.

Bakar-lurrean eustea soilik,

faltan dugun zer horretan pentsatu gabe.

Bizitzak guretzako planik ez duela onartzea.

 

Eta, ordua denean,

urna askatu, arrakala zeharkatu.

Ez du inporta gaua baldin bada.

Kasu egin, deiak irauten duena irauten duela.

 

Bide sotil bat dago zuhaitzen artean

nire plazentaraino.

 

Sant Cugat del Vallès, 2020ko iraila