NEGARTIAREN AUHENA

Armada bentzutuetako hildakoak estaltzeko oihalak

ez dira nire malkoak menperatzeko lain.

Bihotzak zotina dit,

aulkian kulunkatzen zait

eten barik, ausartu ezinik:

orain orain orain... aldendu zaitez orain.

Baiezkoan nengoen,

baina ez dut zuek bezalakoa egiten nauen ezer.

Buruz ikasi nituen ikasgaiak

hitzez hitz errepikatzeko gai naiz,

ostera, ez ditut biren artean bereizten.

Tiroka erantzun diezue

laguntza eskaera guztiei eta, horrenbestez,

herrikideok auzokideok jendekideok,

entzuteko ahalegina zain duzuenok,

etsi dut eta banoa.

Ondoegi bizi gara iraultzaileak izateko.

Jantzi eta erantzi, arropak legez

etzaten gara aitzakietan zein aulkietan,

eskegitzen gara armairuetan edo etorkizunetan,

bat baino gehiago direnetz gure etorkizunak.

Eskubideak zergen ordaina direla

aldarrikatzen dugu bazkalorduetan,

suzko barrikadak bustitzen ditugu tabernetan.

Baiezkoan nengoen

baina ez dut zuek bezalakoa egiten nauen ezer,

etsi dut eta banoa,

ardura guztiak zuentzat.