BERLIN

G. Galartzari

                                Hau jendeari buruzko poema da

                                pentsatzen dutenas eta

                                gura izaten dutenaz eta

                                uste izaten dutenaz gura dutela.

                                Beste ezer gutik baitu merezi

                                gurearreta munduan.

                                                                        ( Natan Zach )

Ordoki zabaletan zehar

Erteuropako lautaden iparraldean

aurkitu haut egun,

Prusiako basoetan gaindi

haritzak, bagoak eta

masusta gorriak hazten diren

lakuen ibaiondoetan.

Praga, Budapest, Viena, Zürich, Munike,

Erteuropa,

Hofmannsthal, Roth, Kafka, Rilke,

juduak eta kristauak,

kaletren eta kafetxeak,

gaztanpastel eta antzokiak,

alemanezko poemak eta

amodiozko minak.

Eta hire musika pianoan entzuten dudala,

bihotza banatzen ziaidak

hire kaleak —eta eskuak— bezala: alde batean

«Unter den linden»,

bestean

«Kurfürstendamm»,

alde batean desira,

etsipena bestean.

Zeren harresi bat

erdi-erdian sortu baitugu,

zornetartez inguratua,

iluntze hotz luzeetan

kearteko elkarrizketarik eta

musu ezkuturik ikusiko ez

dituzten tabernarik gabekoak,

satsez beteak, eta saguez eta

oroimenez,

gerrateko balek egindako zuloak

agerian,

eta gure arteko destainek.

Eta haatik oraino ere higan diagok

ene esperantza,

hiriaren gaineko gaztelua

betiko zabalduko duen Erteuropako oldarra,

koldarkeriaren zantzuak

deseginen dituen

geure gorputzen eta izpirituen

lehen promesa.