Aintzinako artzainaren harrotasuna

(Truke garaietako poema)

Nire edozein ardik, atzerritar hori,

zure oihal preziatu guztiek adina

balio du behinik behin.

Ezin didazu nahasi,

gezurti horrek,

egunero eraisten bait diet

eta beren izenak

neuk asmatu nituen,

sugearekin mintzatuz gero.

Nire ardiek ere solas egiten didate

izuak harrapatutako begiez

eta maite naute benetan,

nire txakurra baino gehiago;

eta hil behar dutenik

ez dakitela, nik uste.

Mendian bakarrik egotean

laztankiago mintzatzen zaizkit,

eta ziur nago

zure oihal preziatu guztiek

baino askoz gehiago

balio dutela,

purtxileria merkatari hori.