Har nazan

arrats odolduko hodei bizia

itsatsiak dizkinat egunak haurtzaroan sorginak bezala

eta asfaltoa ez dun karameluzkoa

eta gizon hura uste bezain ona

etxea ustelez erortzen ari dun

eta ez gidoigileak gura zuelako

maite haunat

behar bada baikor egingo naun

hiretzat

euri leuneko goiz triste horretan