Atea itxi baino lehen, nahi ditut gogora ekarri bide-lagunok:

Yordan Raditchkov, Les Récits de Tcherkaski.

Françoise Morvan, Vie et moeurs des lutins bretons.

Jaroslav Hasek, Xveik eta Cuentos.

Bohumil Hrabal, Les palabreurs eta Vends maison où je ne veux plus vivre.

Diane Tong, Cuentos populares gitanos.

Deszö Kosztolányi, Le traducteur cleptomane.

Liu Xinwu, Murs noirs.

Xabier Amuriza, Herri eta irri.

Xanti Begiristain, Barreak eta haserreak.

Txomin Peillen, Allande Elixagarai ligiarraren ixtoriak.

Juan San Martin, Zirikadak.

Joxantonio Ormazabal, Antonio Bolas.

Ronald Blythe, Mémoires d'un village anglais.

Jean-Louis Maunouryk bilduta: Sublimes paroles et idioties de Nasr Eddin Hodja.

Hugo Claus, Le chagrin des Belges.

James Kelman, Le Poinçonneur Hines.

Jack London, Les terribilissimes Iles Salomon.

Olivier Razac, Histoire politique du barbelé.

Jean Pierre Levaray, Putain d'usine.

Ghersi-Castoldi, Recetario doméstico.

Jean Pierre Duvoisin, Laborantzako liburua.

Fleurygrand, Manual del perfecto timador.

Orixe, Euskaldunak.

Castelao, Betiko biak.

Jorge de Riezu, Nafarroako euskal kantu zaharrak.

Jose Migel Barandiaran, El mundo en la mente popular vasca.

Xabier Lasa, Gerra zibila andoaindarren begietatik.

Vladimir Maiakovski, Mi descubrimiento de América.

A.N. Afanassiev, Contes érotiques russes.

Anton Txekhov, Oncle Vanya.

Josep Pla, Cartas de Italia.

Danilo Dolci, Despilfarro.

Orobat eta bereziki gogoan Egunkaria zeneko «Han-hemen» saileko kazetariak.

Filmok ere izan dute zer-ikusia zerbait liburu honen egitean (haien zuzendariak parentesi artean):

La estrategia del caracol (Sergio Cabrera).

The dreamers (Gregory Mosher).

Nueve reinas (Fabián Bielinsky).

The last warrior (Carol Reed).

Dis-moi que je rêve (Claude Mourieras).

Undertaker's paradise (Matthias X. Oberg).

Ten minutes older, the trumpet (Aki Kaurismäki, Werner Herzog, Chen Kaige).

The score (Frank Oz).

Too much flesh (Jean-Marc Barr, Pascal Arnold).

Street angel (Frank Borzage).

Magonia (Ineke Smits), eta

Raining stones (Ken Loach).

Azkenik baina ez azkeneko, maisu Pieter Bruegel zaharra

aipatu nahi dut.