Hego haizeak bortizki astintzen du hiriaren kalpar morea:

sonbrerurik gabe gelditu dira jubilatu burusoilak.

Tamarindoen itzal mugikorrean amonek azken errezetak trukatzen

dituzte eta egunkariak dio hilzorian

dela dagoeneko hain miretsia dugun Bakea.

Eta beste espaloitik oihu egiten digu norbaitek: «Nor da, ordea,

Bakea? Hiri honetan soilik bizi al da? Nik ezagutzen dut?».

Boz hori ezaguna zaigu oso, eta galdera horiek ez dira berriak guretzat.

Eta ezagunak egiten zaizkigu ere eskaparateetan saltzen den Zoriona

eta afixa horiztatuetan eskaintzen diren irribarre tropikalak.

Arratseko laurak eta hamar dira eta ez da musurik ikusten kalean.

Eskaleak estrazazko paperean biltzen du bere bihotz gosebera.

Boz ttiki hori entzuten da soilik abenida eta kale hustuetan,

guri hain ezaguna egiten zaigun berbera; akaso gure barrendik

irteten delako, lotsagabeki, arratseko laurak eta hamar direnean.

w1989