Erriko arrobian

ari nauzu argin,

etengabe diardut

gau ta egun... ekin!

nekeak leporatuz

biotz-eskuak min,

nere amets ederra

egi biur ledin

Arri mokorrak artu

ta, gogoa larri,

nere bizi osoa

barren diet iarri:

arpikoz iardun oi dut

buru ta belarri

gai zakarrok itzuli

nairik izar-arri

Oraingo euskaldunak

eztezake uler

gaitzustean damurik

nere lanen ezer.

Gerok’ olerkariek

adituko laister

ta alegin gorriok

iritziko eder

Eskuko daitenean

Euskal Aberria,

artu, olerkariok,

nik landu arria:

Andragoi-buruntzian

bedi ezarria,

nere zain-odoletan

gorritu pitxia

Esku zuritan beza

ikurrina zabal,

gur’ egunetan zarpil,

ordurako iaukal:

lokatz-odolez zikin

ikusi nun oial,

usu aldatuko da

Euskadiren egal

Urrundik agurtzen zaut,

Aberri-eguna:

datorren garaipenak

pozten euskalduna:

geroko aberkide,

birbiztu biotz-guna,

gogoz zurekin doa

argin zar iluna