Neure mahaiaren

gainean

neure argiaren zirkulu horiaren

azpian

aurkitu nuen.

Zazpiaren hotsa euri tantadetan aditzen zen bitartean

aurkitu nuen,

aspaldian

pausoz

p

a

u

s

o

segitzen nauen

kirats gauza gabea,

neure itzalaren itzal

neure tristeziaren aingura,

bakardadea.

Urteroko lagun,

amets guztietatik

bidaia guztietatik iratzartzean aurkitzen dudan mundua, adiskidea.

Oraindik ez,

itxaron ezazu apur bat,

maite nahi dut oraindik,

udazkenaz zorabiatu

arratsaldez gozatu

gauez amestu

gau luze, ernez

miretsi

nahi dut oraindik.

Baina lehengo goizean,

Pisako dorre okertuaren oinean,

Italiako eguzki errukigabearen argiaz,

neure aurpegian

urteen lehen seinaleak

ikusi nituen

irriaren ildo hunkigarriak

malkoen eta pozaren bidexkak

begien ertzetan.

Oraindik ez,

pentsatu nuen,

oraindik ez.

Neure mahaiaren zirkulu horiaren azpian

zazpiaren hotsa euri tantadetan

jadanik ito zenean,

arratsalde euritsu

ilun batez,

Pisako dorrearen itzalean

sortutako fantasma beltz ezaguna

neure tristeziaren aingura,

bakardadea.