Hainbeste amets egin dut

HEMEN

etorkizunaz,

hainbeste historia asmatu dut

HEMEN

non,

zenbaitetan,

haizeak goxoki inguratzen nauenean

eta lanbroak atzaparrak

gorputzean sartzen dizkidanean,

nire berotasunaren fantasmak

eskutik hartzen nauela uste baitut,

haren arnasa

lepoan sentitzen baitut

eta haren kantak

eta neureak

gauza ezezagunez mintzatzen baitzaizkit.

Hainbeste maite izan dut

HEMEN

arratsaldea,

hainbestetan sentitu izan naiz

HEMEN

haur,

hainbestetan galdu dut

HEMEN

bidea apropos,

neure ametsen ezpalak persekutatuz

ura

haizea

merkurioa bezala

esku tartetik ihes egiten zuten fantasmak

hainbeste itxaron ditut

HEMEN

non,

azkenean,

egia eta asmazioa,

ernea eta loakartua,

zoroa eta zuhurra

nahasten baititut

sua esplika ez dezakedan bezala,

suak miresten nauen bezala

Hainbestetan egin dut

HEMEN

negar

malko gauzatu gabeaz

edo malko epel esnetsuez,

hainbestetan bueltatu dut

HEMEN

burua

irribarrez

norbait atzetik zetorkidalakoan

norbaitek ene izena samurki esan zuelakoan

non

HEMEN

hautsi baitut neure ametsa

neure poema

geroago

geroago

laster agian

zein naizen esan behar duketenean

leku hau aipatu beharko dute

eta esanen dute

HEMEN

hautsi zuen mila orrialde

HEMEN

putzuaren ispiluan

xahutu zuen mila aldiz bere irudia

HEMEN

hil zitzaion liburu bat

oroipen bat

lagun bat

ordu beltz gehiegi zeukan liburu bat

oroipen bat

lagun bat

HEMEN

hautsi zituen lainoak

eguzkiaren bila

HEMEN

gristatu zituen zeruak

eguzkiaren beldur

HEMEN

itzali zituen izarrak

bakardade desiraz

HEMEN

sorrarazi zuen iturri bat

kanturen baten beharraz

HEMEN

jantzi zen lorez

anemonez eta margaritez

HEMEN

malko euritsuek itorik

HEMEN

erre zituen orbelak

urrearen eta gorriaren amets

hemen han nonahi