Zazpigarren agerraldia

SALDU BEHAR

 

Perla ederra, munduko perla,

saldu behar,... saldu behar...

 

MAXIMO: Gure ofizioan, Migelitin, bi gauza behar ditik lehen ezarri!

MIGELITIN: Hik denak jakinki eta, zertako ez duk bakarrik eginen Kinorekin tratua?

MAXIMO: Erraiten diat bi kalitate behar direla tratuan artzeko! Zalutasuna eta eztitasuna!

MIGELITIN: Zalu eta eztiki egiten baduk astokeria bat, beti astokeria geldituko duk! Gaizo Maximo!

MAXIMO: Bakoitzak bere ideiak, bainan ez balitz gure aintzindari, Don Felipe de la Plata, ez geniokek urrun joaiteko irriskurik!

MIGELITIN: Hik ez, bainan nik arto axalean bizitzeko usaia badiat!

 

(Jokoa Don Feliperekin)

 

MAXIMO: Horra Kino! Orain, goazen dirua irabaz!

KINO: Egun on guziak. Heldu nautzue...

MIGELITIN: Agur Kino! Zer atsegin zinuke?

KINO: Perla bat badut salgai!

MANOLO: Bat bakarrik? Ez zira urrun joanen!

KINO: Ez da nola nahizkoa!

MANOLO: Izan bedi bat, beti batto baita ordean!

MIGELITIN: Guk, ezagutzen dugu perlen gora behera!

MAXIMO: Hortarako dugu bildua jenden konfiantxa!

JUANA: Hori, ez ote dute bertzek erran behar?

MANOLO: Gu, elgarren artean kasaila gorrian bizi gira! Saltzaile guzien abantailetan!

MIGELITIN: Horiek hola, nun duzu delako perla?

KINO: Horra! Ez da nola nahizkoa errana dautzuet!

MIGELITIN: Berezia da... larria... astoa!

KINO: Munduko perla da! Ederrena! Bakarra!

MANOLO: Nik erranen dautzut egia, Kino! Beti horrela izaiten da, nerea daukat ederrena!

MIGELITIN: Bi kalitate baditu zure perlak: berezitasun handia eta balio ttipia!

KINO: Nihoiz ez duzu horrelakorik ikusi!

MIGELITIN: Gure artean, hamar elek ez baitute bat balio: zenbat eztimatzen duzu?

KINO: Gure zoriona behar dugu finkatu hunekin! Balio handia du!

MIGELITIN: So egin behar dautazu! Nik, zu zirelakoan prezioa emaiten dut...

KINO: Xifrerik ez duzu erran!

MIGELITIN: Mila eta bortz ehun libera... Orain eginez tratua!

KINO: Ohoina! Gutaz trufatzen zira! Berrogei ta hamar mila libera behar ditut egin!

MIGELITIN: Oh, oh!... Zuk eta nik, bien artean ere, ez dakigu zenbat den berrogei ta hamar mila libera!

MANOLO: Erakuts neri.. Behar bada, nik badut horrelako baten aintzinekoa! Zenbat egin nahi zinuke? Mintza gaiten gizonki!

KINO: Ni, beti berrogei ta hamar mila liberetan naiz! Prezioa da!

MANOLO: Ez, gaizoa... Zure perla berezitasun bat da! Erakustegi zoko batean egon beharra da!

KINO: Baietz, baietz... mementoan ene eskuetan baita!

MANOLO: Ez nuen uste horrelako kasko gogorra zinuela!

KINO: Nerea nik ere...

MANOLO: Gertatuak gertatu, nik eginen dautzut eskaintza bakar bat: bi mila libera segidan paga!

JUANA: Zueri bederen ez dautzue laster odola sakelerat biltzen!

KINO: Bertze molde bat atxemanen dugu saltzeko!

MAXIMO: Zaudezte adixkide onak! Ni tratuan artzeak durduzatzen nau! Bi mila eta bortz ehun liberaren eskaintzaz ohoratzen dut zuen perla famatua!

JUANA: Kino! Goazen hemendik! Ez gira horrelako jendekin tratuan ari behar!

EROSLEAK: Bi mila eta sei ehun!...

               Bi mila eta zazpi ehun!...

               Zortzi ehun!...

               Bi mila zortzi ehun eta bat!...

               Bi mila bederatzi ehun libera!...

DON FELIPE: (Boza) Astoak! Asto handiak!

MIGELITIN: Nik zazpi egin ahalak egin ditut... bertze horiek, ene ondotik lana errextua zuten!...

DON FELIPE: Sobera zalaparta ibili duk!

MANOLO: Ni, legunki eta gizonki mintzatu nintzaio!

DON FELIPE: Kinok hik baino kasko gogorragoa dik!

MANOLO: Ez naiz nere helbururat arribatu...

DON FELIPE: Bide erditan gelditzen diren mandoak dituk hitsenak!

MAXIMO: Nik, adixkide baten solasak ditut ibili...

DON FELIPE: Eta asto tetele gelditu, bertzeak bezala!

MAXIMO: Ez da gure falta!...

DON FELIPE: Beti horrela duk! Bertzen falta! Bainan, perla ez da nere eskuanL. Hori ez dautzuet barkatukoL. Zorri ez deusak!... PERLA EZ ENE ESKUAN!