Hi gabe egiten nian buelta, hordi antzean,

jada ezin bakarrik egon, arratsean,

hodei ahituak urtzen direnean

baitezpadako ilunean.

Mila aldiz izan nauk bakar-bakarrik

ene bizialdian, eta arrats berdinek

mila aldiz ilundu zizkidatek begietan

belarra, mendiak, landak, hodeiak.

Egunez bakarrik, eta gero zorigaiztoko

arratsaren isilean. Eta orain, hordirik,

hi gabe egiten diat buelta, nire ondoan

itzala besterik ez dagoela.

Eta mila aldiz egongo haiz nigandik urrun,

eta gero, betiko. Ez zakiat nola bridatu

kolkotik gora datorkidan larritasun hau;

bakarrik egotea.