Baita hondakinak ere
Baita hondakinak ere
2012, poesia
80 orrialde
978-84-92468-36-2
azala: Lander Garro
Iņigo Astiz
1985, Iruņea
 
2024, narrazioa
2019, poesia
 

 

TOMATEEZ AITAREKIN

 

Baratzeaz galdetu dizut, aita, baina

zurekin egindako manifestazioetara

egin dit gogoak alde bat-batean;

Amnistiaren alde, Independentziaren alde,

Euskararen alde, Sozialismoaren alde;

inoiz gutxi gure alde, zure eta nire alde.

Arrotzak izan gara denbora batez,

pankarta beraren atzean bi ezezagun.

 

Etxean etxekotzat genuen elkar

baina ez ginen etxe berekoak.

Txundituta entzuten zintudan

lanak bueltan jaurtitzen zintuenean

zure hitano, borda izendegi, abeltzain kontu

eta sortetxearekiko loturei adi, baina

nola eta zer erantzun asmatu ezinik,

zurekiko giltza eta hizkuntzarik gabe.

 

Zer da hau, galdetzen nizun

eta zuk hurritza esaten zenidan,

edo galdetzen nizun zer da susera,

edo zer da txulubita, eta zuk

erantzun egiten zenidan pentsatuz

agian ergela nintzela, eta esanez

urbanita bat nirudiela, edo

señorita bat bestela, señoriten pare

baztertzen nituelako sastraketako arantzak,

hatz puntekin, minik ez hartzeko.

 

Aita, ez dugu asmatu elkar apartatu

eta elkar errekonozitzen, eta

mindu egin zaitut horregatik

zuri ere ulergaitzak eta baztertzeko

hain zailak zaizkizun hitzekin ahoa betez.

Defraudatu egin zaitut eta saldu,

eta dagoeneko baita hil ere. Baina

ezinbestean hori izan da gure abiapuntua.

 

Jada ez gara pankarta beraren atzean aritzen,

eta ez gara joaten mendira elkarrekin.

Etxean ere gutxiagotan egiten dugu topo;

helduak gara honezkero. Biok. Aurrenekoz.

Bakoitza bere min eta bere kezkekin,

gu, bi gizon lanpetu, bi gizon nekatu,

bi gizon señorita; azken batean, bi gizon.

 

Hala ere, maiz ez dakigu elkarri zer ezkutatu,

eta isilik gelditzen gara oharkabean.

Idazle potoloez galdetzen didazu akaso,

musika talderen batez, nik oso txarrak direla esan

eta zuk irribarre egiteko (baditugu gure jolasak).

Baratzea aipatzen dizut nik gero, eguraldia,

ardiak, gaur bezala ia edozer, eta

 

harrituta entzuten zaitut beste behin

ez, ordea, berriro ere arrotz zaitudalako,

baizik eta, aurtengo lehen tomateez ari zarela,

nire burua ikusten dudalako zugan,

lehen aldiz, gorri eta nabarmen,

zure pare. Zure arerio. Zure seme.