HARI FIN BATEKIN
Hamaika bataila galdu nituen
lautada hotz haietan.
Oinazez jantzi ziren,
gorputz honi dagozkion bazterrak.
Behelainotan abaildu zen gogoa,
tristeziaz akituz arima zahar hau.
Arrazoi guztien jabe sentitu nintzen
amodioa gatibatu nahian.
Errudunak zenbatzen zituzten nire hatzek
kaletik paseatzen zirenak seinalatuz bezala.
Nolabaiteko mendekuen egarri ase ezinez,
uholdez gainezka zegoen neure barrena.
Lur honetako paradisuak
zapata kaxetan gorde nitzakeelakoan,
buztinezko erresumak eraiki nituen,
«errautsezko katedralak» eta
bestelako utopia imajinaezinak
eguzki eta izarrak harrapatu asmoz.
Dena... zure ausentzia iltzatu nahian.
Kriseilu hauetatik eskegitako sugarrak
ez daitezen nireak izan.
Kristalezko botila baten barruan
gatibatu daitekeelakoan zure irria,
munduaren jirak nahi nituen geratu,
izar guztiak hari fin batekin
zuretzako lotu. Neronek nuenean
gure bihotzen arteko hari fin hura apurtu.
© Txili Lauzirika