Zuri hitzegiten dizut

esnatu orduko lo zauden Donostia,

lainoaren mimosa,

lehortzen zaude negartu ez dituzun malkoak,

          garraixi bat datorkizu

          barrundik eta

          zureganatzen duzu berriro

urteen ingurabilak

ezartzen dizun malenkonian.

Poetak falta zaizkizu

egungo rokeroak,

eta mozkor ospetsuak. Ez,

zure kaiean ez dago amodiozko estibadorerik

homosexual bakarti bat, hiru soldadu itsu bat eginik,

herriko oroimenetaz

zure ametsak begiratzen dituzte,

                                                  goitik,

                                                  kanpotik, zintzilik

zure lanbro zetazko sareetan.

Bai, eta lo zaude

atzekaldeko mendi gorri haien antza,

                                                          aspalditik.

Kotxeak usteltzen doaz martxan,

eta semaforoak gorri daude

ea peatoiak errebelatu eta

ilunabar honen apartekotasuna

                                                txikitzen duten.

Eta hala ere kafeari

ezin diot zure kresalaren gustoa kendu.