Egunsentian
langile ilunak lantegi ilunetara zihoazenean
usoak
haien urrumez aidea betez
esnatzen zirenean
kalegarbitzaileek kaleari
aurpegia garbitzen ziotenean
etxerantz abiatu nindunan.
Goizeko lehen argi irrifartsua
zaldirik onena baino indartsuagoa
igo zitzaidanan burura
eta ohean
hik emandako musuek
oraindik ferekatzen zidaten bihotza.
Eta hire usain urdinaren txoriak
ez itotzearren
ez nindunan dutxatu etxeratutakoan.
Betileen artean
hire historia guztiak gorde egiten ditinat
amoroski.