Besoaren gainaldeko azala urratuta dudala

ohartu naiz kasualitatez

—nork ez ditu besoak laztantzen hotza kentzeko?—;

azal tarrasta atzamarrez kentzen hasi

eta han atera da, itsaskor eta garden,

film plastikoa bezain temati

nire logelako horma papera.

Arraspan segitu dut sinesgaitz

eta gotelezko pareta zurixka azaldu da,

etxea birgaitu aurreko hura.

Ostean, ikasle garaiko horma

ez dute uzten maitatzen gauean zirrimarratua.

Nerabezaroko pareta iluna

txintxeta eta zelo markekin,

eta azkenik

jaiotzen ikusi ninduen etxeko horma paper horitua

koadro zaharren orbanekin.

Ur hotzaren zirrara nire barruko hoditerietan barrena.

Behetik gora laztandu dut besoa keinu bizkorrez

ohean izaretan ezkutatzean edo

ikusi nahi ez duguna estali ohi dugunean legez.

Badaezpada.