Gonbidatuak ditut etxean. Sukaldeko mahaian eseri dira, eskailerapeko ardoa atera dut. Egarri naiz.

      — Ez dut konpromiso sozial bakar bat ere hartuko —esan du Jane Lazarrek—. Umeekin ez nagoenean ez dut idaztea ez den besterik egin behar. Lo gutxiago egiten ikasi behar dut.

      Irribarre maltzurra egin dio Anne Sextonek, zigarroa piztu duelarik.

      — Zilegi da umeak gelatik kanpo ateratzea beraietaz idazteko? —galdetu du Tillie Olsenek lotsakor.

      — Emakume gehienen lehendabiziko ardura atsegina izatea da —xaxatu du Simone de Beauvoirrek mototsa orraztu bitartean—. Eta gehienetan emakume bat desatsegina da idazte hutsagatik.

      — Idazle izateko nire borrokak luxu bat zirela ulertu behar izan nuen —aitortu du Adrienne Richek, txanda harturik.

      — Amek ez dute idazten, idatzita daude! —moztu dio Helene Deutschek.

      — Emakumea izatea, emakume batengandik espero den moduan jokatzea, antzinako jarduera da… Nik hirugarren umearekin sentitu nuen lehendabizikoz amatasunaren ardura —kolpetik Doris Lessingek.

      — Ez dago giza harreman bakar bat bestea une oro maite duzuna —segidan Richek.

      — Ez zaitezte horrela jarri, maiteak! Roland Barthesek berak zioen-eta idazle bat bere amaren gorputzarekin jolasten duen hori dela —zirika Sylvia Plath.

      — Eskerrak ez zuen zure senarrak esan!

      Eta edalontziak altxatu dituzte:

      — Topa!

      — Topa!

      — Topa!