— Zuk ez al zenuen odolaz ispiluan idazten?

      — Orain emasabelean idazten dut.

      — Hara, denborak uste sendoenak ere aldarazten ditu.

      — Gorputzak aldatu nau. Edo bai, denborak. Edo batak bestea. Lausoa da muga.

      — Onar ezazu egia. Ezin dituzu kanpo-eraginak zugandik erauzi…

      — Ez dizut ukatuko. Nire haragia baino gotorragoak dira.

      — Indarrez sartu dira zure mamian, ene maitea.

      — Hori uste duzu? Odol-eustea izan da, berrogei aste odolari eusten. Jariatuko dut berriz... Isuriko naiz, noizbait. Irauliko naiz.

      — Nora? Zertara? Lehen izan zinen hartara?

      — Ni berri honetara.

      — Eta badakizu nor den?

      — Mantenu eta berrizte lanetan ari da, zu eta beti bezala.