IRENE

                        Bizitza aldatzeaz amesten zuen

                        eta arratsalde batean

                        altzariak lekuz aldatzeaz

                        konformatu zen.

                                JEAN-MICHEL MAULPOIX

Arropa bustiarekin batera

soketan eskegi da ilunabarra.

Irenek bere bizitzaz hitz egiten du

dagoeneko gertatua balego bezala.

Betseinetan beldur pausatua antzematen zaio,

eta lokarriekin lotu behar du eguna

oinetara ihes egin ez diezaion.

Goizari mudak aldatzean

leku seguru batean gordeko du atsekabea,

kafea erreko zaio kale nekatuei begira.

Kazkabarra legez erortzen diren orduetan

arrangurak ez dio lekurik kentzen.

Ireneri ez dio min egiten inoren minak.

Poltsa beteekin bueltatzen da etxera.

Bi sagar eta kafea.

Telebistarekin igarotzen dituen

arratsaldeetan arnasten du

inoren nahigabeak ere ez duela asetzen,

badela dagoeneko bizitzaz, berak bezala,

gertatua balitz bezala hitz egiten duen jendea.