Sense tu el panorama és més fred (i més gris),

                el sol... s'apagat i plou terra.

                                Panorama amb home

                                Ponç Pons

Duela urte bi

hiru hil eta hamaika egun

ezagutu zuen

eguzkiaren sartzearekin bakarrik

zabalik egoten diren taberna

labankor, kolorge, satsez eta

oztopoz beteriko horietako batean,

basobeltzean

ontzek urtxintxak bezala

ilargiaren itzalean

hainbat begi goseztok zulatuta,

erasoa,

kopa bana eskuan,

hasteko orduan.

Lehenengoan

ez zion jaramonik egin

zerbait gura ote zuen itaundu zionean,

honekin eta harekin egin zuen gero berba,

baina etxeranzko bidea hartzeko unean

ostera ere saiatu zen,

hain baitzuen tiratzen

haren azalaren ilun distiratsuak,

nola uraren indarrak

lehorreratzean

haizeak sendo jotzen duen hondartzan.

Sekulan ez du zergatik ulertu,

baina berarekin joan zen.