MEMORIALEA

                                «tu eres lo que va:

                                agua que me lleva

                                que me dejará»

                                            R. Alberti

Zu zinen

bedatseko sorbeltz arina,

jareindako malko bakarra,

leherturiko zinkurina,

gauez daridan negarra.

Ostargien dohatasuna

eta urrumadan besarkada.

Zu zinen

esperogaitzaren sorgina,

ene ametsen begiraria,

larrazkenaz gozatzeko grina,

hastandu zaidan miraria.

Isiluneen dohatasuna

eta hotzaroan besarkada.

Zu zinen

betiereko sorlekua,

itxaropen osoaren leloa,

neukan losin segurua,

abandonatu nauen beroa.

Bihotzaren dohatasuna

eta tristuran besarkada.

Zu zinen

lahartu gabeko bidea,

gerorantz ninderaman bultzada,

kontsolatzen ninduen elea,

iraungi zaidan taupada.

Aitaren dohatasuna

eta etxean besarkada.