hainbat urtetan pistolari lotuta egon ondoren,

damu dut.

Alai bitez egunkariak

betetzen dituzten ipurdi gorriko mandrileak!

Topa egin bezate jatetxeak

betetzen dituzten moko okerreko demokratek!

Dantza egin bezate putetxeak

betetzen dituzten kolore guztietako txakurrek!

Damu dut

galdutako urte guztiez ohartua,

nere ihardunaren alferraz jabetua.

Damu dut

eta zin dagit aldi berean:

ez nauela berriro errebolberraren distirak itsutuko,

ez dudala aurrerantzean hutsik egingo,

ez naizela sekulan banan-banan gehiago arituko,

aukeratuko dudan arma

zehatza, azkena, erabatekoa izanen dela.

Laister

abiatuko naiz Amsterdam aldera

eta sagu txurien hiri

horretako mila eta berrehun zubien azpian,

The Dealer, Trafikante Gorena

aurkituko dut lanbro artean

eta nere labanaren argi gardenak

bere arrain-begiak itxiko ditu betiko.

Mozkorraren alaitasunaz,

atletaren harrotasunaz

paseatuko dut kanaletan barrena,

drogarik indartsuenaren jaun eta jabe

armarik perfektoena bihotz ondoko sakelean gordeta.

Alferrik miatuko naute jendarmeek.

Aduaneroek begirada zorroztuko dute alferrik.

NOTHING TO DECLARE. RIEN A DECLARER. NADA QUE DECLARAR.

Alferrik.

Ez nauzue kaleetan

zuen aldamenean igarotzen ikusiko,

baina hala ere hor izango naiz.

Ahaztezina.

Ez nauzue gehiago ikusiko

mamuok, monstruo txepelok!

Nik zuek ere ez, hori pena!

Eroritakoan,

lo astunaren makarrak kendu nahian,

komuna edo sukaldeko zolan erorita,

hortzak garbitzeko zepilo zorrotzetan zeharkatuta,

Larrun mendia baino bakartiagoak,

dardarka hasiko zarete, barrenak botaka:

mandeuliak, txinaurriak, azkengabeko esteak.

Nik,

mamu ikaragarriez lurra libratuko duena,

Clark Kent, Captain Marvel, superheroeak oro batera,

damu dut, damu naiz

pozoin isilaren abatailaz

berandu oso ohartu naizela.