Ator botoia

Egongelan ilunantza da, hormari bizkarrez jarri nauzu eta nire saihetsera bildu zaitut.

        Sss! epel batez iradoki didazu hitzek ez dutela lekurik jada.

        Desira loratzen doaneko unea da preziagarriena, hasi aurretiko gauza anitz bezala, gorputzak oraindik estaliak direnean, misterio kotsiarekin: ekaitzaren aitzineko lehen euri tanta lodiak. Luza genezake. Hazten utzi. Goxoki. Animalitateari eman gabe.

        Zure espalda nirearen kontra. Atalez atal elkarrengandik hurbiltzen goaz, sabelak elkar juntatzeraino. Indartuz doan berotasun aurak erakartzen zaitu eta aldi berean erreserba kotsia eragiten dizu, ez lasterregi joateko enbeia.

        Bizarraren latza eta hatza mateletan eta lepo xiloan. Zure eskumutur tatuatuan gora korapilatzen zait eskua, marrazkien itzulinguru dantzariei jarraikiz, beso barneko azal leunean uhinak sortuz. Nire ile ihaurriari barna helduz, tinkatu nauzu, banatzen gaituena gehixeago murriztuz. Ezpainak bildu dira, martxuka urtsu erdi irekiak, dantzan jartzeko elkarri itzulika, doi-doia banatuz berriz elkarri eusteko.

        Asmatzen dizkidazun atal iradokiak, oraingoz ez agertuak, jantzien zeharrean ferekatzen dituzu, arropak eskaini aukera anitzez baliatuz, erantziak ez izatekoaz preseski, eta aplikatzen gara orain biak posibilitate guzien ustiatzen, atorrek eskaini arteken mugetan nahiz gerria azpimarratzen dizun uhalaren hegitik, atzamarrak izerditan galdurik errain-bihurguneetan behera.

        Arnasa hasperen etengabea bihurtu zaizu, hantua; begi gurutzada batean, lausoki, zure tirria igarri dut, hazten sentitu, gorputza ikaran jarri dizu.

        Izterrean gora, mahoizko oihal lodiaren pleguetan galtzen dabil esku bat, beste batek azpimarratzen du ipurdi mazela baten kurba, irmoki. Lepoan behera jausten zaizu ene hats kaldatsua, izpiritua lurruntzen zaidan artean, promiskuitatearen sari.

        Saihetsetan gora eta beheraka, gero eta salbaiago jarriz, ahur bat lerratuz doa belusezko papoko isurian, bular ertzeko arroilaraino ausartuz, titi bat kausitu arte, punta jasoa laztan-kilikatzen luzatuz ehunean zehar.

        Gaztetako suhartasuna berpizturik, oihalak ditugu oro traban. Hitz korapilatuak, nehork entzun ez ditzakeenak, intziri nekez itoak, geroagoko bertigoen promesa, zeta zimurtuaren harrabotsa: bizkarra hormatik altxaraziz, zure gurari salbaiak inarrosi nau.

        Lepauztai hegia ausiki dizut, erreserba guziak xitxifrikatzeko. Atorraren peko aldetik ausartu zira...

        Txak!

        Lehen botoiak saltatu du. Ezpain bildu intzirigile umelek diote gaineratekoa ere desegiteko manifestua.

        Geroxeago, maitasuna eta desira iraunarazten dituen haragi amodiozko otoitzetan galduko gara. Eroriko gara elkarren altzora, sasi miatzera, ezpain krematsuen nahiz eztenen dirdiraraztera, noizbait alde irristakorrenetara lerratzeko piku leunak boteretsu konkistatzera, kemen eta arteziaz, ihintzaldian garaile amaitu arte, ez hain fida orain artekoa gailentzeaz, bai oraintxe artekoa gabe ondokoa geza litekeelakoaz.