Poesia kaiera
Poesia kaiera
Christopher Okigbo
itzulpena: Karmen Irizar Segurola
2021, poesia
64 orrialde
978-84-17051-64-8
Christopher Okigbo
1932-1967
 
 

 

Uhandreen mugak

 

 

I

 

Txontaren antzera

    bat-batean kalakari bilakatua

Gogoan hartutako ametsek

    okerreko bidera deitua

 

Lo-eroan nintzela,

Nire arrautza oskolak zintzilikatu ditut

Zugan, palmondo sailean,

Banbuzko dorrearen gainean

 

Zintzilik daude bardako ardoz tantaka,

Tigre maskara eta lantza biluzia…

 

Goiz urratze hezearen erregina

Gogoberritu naiz,

Migrari musu-tentea

Agure-emagalea-altan.

 

 

II

 

Makal arteko zuhaixka izanik,

Sustrai gehiago behar zituen

Izerdi gehiago eguzkitan hazteko,

Eguzki egarriz zegoen.

 

Gutxi hazten zen basoan.

 

Arimaren barrunbean

Ni-ek adarrak luzatu zizkieten

Bizitzako ordu bakoitzeko liparrei

Abegia egingo ote zieten

 

Erabat apalduta oihartzun artean;

 

Bakardadearen baitan

Ahotsak eta arimak bat egiten dute ni-ekin,

Oihartzunetan trostan,

 

Apokalipsiko zaldunak,

 

Ni-ak koroatuta

Izenak bere hostotza zabaltzen du,

Abaildurik

 

Hodei berdea baso gainean.

 

 

III

 

Kanaberak ur ertzean.

Hautsitako botilak pilan.

 

& morteroa ez da lehortu oraindik…

 

Pauso-hotsa isil,

Katu oina bezain leun,

Ileguri eta larru artean, sandaloz bustirik,

 

Alde egin beharra dugu beraz, arratseko lanbroa bizkarrean,

Eguzkiaren borroka-hautsa,

Egur txingarra esku-hegian.

 

& morteroa ez da lehortu oraindik…

 

Ondoren abestu beharra daukagu, mihi-lotuaz,

Izen edo entzulerik gabe

Adar artean armonia eginez.

 

Hau da une kritikoa,

Lo-ero

    arteko goiztiria;

Berriro sortutako ahotsari dario

Ez haragiaren poroetatik,

    arimaren bizkarrezurretik baino.

 

Zatoz behera agudo,

    arku garaiko atean zehar,

Zatoz behera agudo,

    lakura doan erreka mehar;

 

Zatoz behera agudo,

    errautsen azoka artetik,

Zatoz behera agudo,

    ametsetik ernatuta;

 

Zatoz behera agudo,

    Cable-ko harkaitzera,

 

Tira egin diezaiogun sokaz

    elefante zuri gaitzari…

 

& morteroa ez da lehortu oraindik…

& morteroa ez da lehortu oraindik;

 

Ametsa ernatzen da,

    ahotsa lausotu

Argi-instantzia umelean

    itzal baten antzera,

 

Lorratzik utzi gabe.

 

 

IV

 

Irudi bat ari da etengabe

Bihotzeko banderaren mastatik;

Arrosaren krudelkeria lez

Nahasgarri da hura azaltzea …

 

Lehoi-eme buru laukizuzena

Ez dago hari eutsiko dion ezkuturik,

Zauri nazazu, Oi itsas belar

Musua itsu, gela blindatuaren antzera

 

Urrunetik haren besapeko lurrina

Kloroformo bihurtzen da, larregi nire egonarriarentzat

 

Nire puntuak josi

Eta egiten duzunean amaitu

Iratzar nazazu aldaretik gertu,

Eta poema hau egingo da amaitu…

 

Siren Limits

I

Suddenly becoming talkative / like weaverbird / Summoned at offside of / dream remembered // Between sleep and waking, / I hang up my egg-shells / To you of palm grove, / Upon whose bamboo towers // Hang, dripping with yesterupwine, / A tiger mask and nude spear ... // Queen of the damp half light, / I have had my cleansing, / Emigrant with air-borne nose, / The he-goat-on-hcat.

II

For he was a shrub among the poplars, / Needing more- roots / More sap to grow to sunlight, / Thirsting for sunlight, // A low growth among the forest. // Into the soul / The selves extended their branches, / Into the moments of each living hour, / Feeling for audience // Straining thin among the echoes; // And out of the solitude / Voice and soul with selves unite, / Riding the echoes, // Horsemen of the apocalypse; // And crowned with one self / The name displays its foliage, / Hanging low // A green cloud above the forest.

III

Banks of reed. / Mountains of broken bottles. // & the mortar is not yet dry ... // Silent the footfall, / Soft as cat’s paw, / Sandalled in velvet in fur, // So we must go, eve-mist on shoulders, / Sun’s dust of combat, / With brand burning out at hand-end. // & the mortar is not yet dry ... // Then we must sing, tongue-tied, / Without name or audience, / Making harmony among the branches. // And this is the crisis point, / The twilight moment between / sleep and waking; / And voice that is reborn transpires, / Not thro’ pores in the flesh, / but the soul’s back-bone. // Hurry on down — / Thro’ the high-arched gate — / Hurry on down / little stream to the lake; // Hurry on down — / Thro’ the cinder market — / Hurry on down / in the wake of the dream; // Hurry on down — / To rockpoint of Cable, // To pull by the rope / the big white elephant ... // & the mortar is not yet dry / & the mortar is not yet dry; // And the dream wakes / the voice fades / In the damp half light / like a shadow, // Not leaving a mark.

IV

An image insists / From flag pole of the hearty / Her image distracts / With the cruelty of the rose ... // Oblong-headed lioness — / No shield is proof against her — / Wound me, O sea-weed / Face, blinded like strong-room — // Distances of her armpit-fragrance / Turn chloroform enough for my patience — // When you have finished / & done up my stitches, / Wake me near the altar, / & this poem will be finished ...