Poesia kaiera
Poesia kaiera
Christopher Okigbo
itzulpena: Karmen Irizar Segurola
2021, poesia
64 orrialde
978-84-17051-64-8
Christopher Okigbo
1932-1967
 
 

 

II. Zorpekoen zidorra

 

A & B:  Hau zorpekoen zidorra da, hau da

           abaro berria, musu zimurtuek

           soto idor bateko horma-erlojuan

           ikusten dute ordu bakoitza jotzen.

 

A:        Gaztetako irriken

           garraio zerutiarrik ez egun

           haserre eta aldarte txarren

           joan-etorriak azkenik gabe

           gizarteko goi mailetan;

           ez eztanda, ez astindurik

           belaunaldi ero batenik,

           ez eztabaida zaratatsurik

           letoizko barrunbeetatik

           eta godaletak naro

           belaunaldi ero bateko

           neska izunen burdeletan

 

A & B:  Utz iezaguzu hemen aterpe berrian etzaten

           arnasten dugun airea edanez

           itota hil arte.

           Utz iezaguzu hemen etzaten musu zimurtuok

           soto idor bateko horma-erlojuan

           ikus dezagun ordu bakoitza jotzen.

 

B:        Amets irreala zen

           atseden hartzea

           urkatzailearen bideko

           etxe blokean

           eta atea jotzen zutenean

           egunsentian

           maizterra kuzkurturik geratzen zen

           isilik ohe azpian:

           postaria ote epailearen agindu batekin

           edo zerga biltzailea

           eta telefonoak jotzen bazuen

           ene! Telefonoak jotzen bazuen…

           Bere burua urkatu behar ote zuen

           harkaitz batetik

           eta azken deia hartu?

 

A & B:  Utz iezaguzu hemen abaro berri honetan atseden hartzen

           arrastiriko argia dakarren

           atean kox-kox entzun zain.

           Utz iezaguzu hemen atseden hartzen musu zimurtuok

           soto idor bateko horma-erlojuan

           ikus dezagun ordu bakoitza jotzen.

 

II. Debtors’ Lane

A & B: This is debtors’ lane, this is the new haven, where wrinkled faces watch the wall clock strike each hour in a dry cellar. / A: No heavenly transports now / of youthful passion / and the endless succession / of tempers and moods / in high societies; / no blasts no buffets / of a mad generation / nor the sonorous arguments / of the hollow brass / and the copious cups / of fraudulent misses / in brothels / of a mad generation. / A & B: Here rather let us lie in a new haven, drinking in the air that we breathe in until it chokes us and we die. / Here rather let us lie with wrinkled faces watching the wall clock strike each hour in a dry cellar. / B: There was the tenement / in hangman’s lane / where repose was a dream / unreal / and a knock on the door / at dawn / hushed the tenant humped / beneath the bed: / was it the postman / or the bailiff with a writ? / And if the telephone rang / alas, if the telephone rang ... / Was he to hang up his life / on a rock / and answer the final call? / A & B: Here rather let us rest in a new haven awaiting the tap tap tap on the door that brings in light at dawn. / Here rather let us rest with wrinkled faces watching the wall clock strike each hour in a dry cellar.