Joxerra Agirrek aspaldiko Debra Woolf hura gogoan

Orain kontatzera noakizu,

nahiz eta zuk ez aditu, horrela,

honen urrundik,

nik ere damu dudala patuak

elkarri emandako su-eten erkina

eta inarra.

Nostalgiak, artean,

bataiatu gabe gintueneko behin hartan,

gogoan dut eguna, brillant eta Baionan,

eliza ospela eta arratsa,

orbela bezala arboletatik erortzen,

xoxoen kantua eta, atzenean,

Anaren ezetza heldu zen bizitzaren iragarle.

Wertherkilo baten modura egin nuen ihes

hondartzara, eta han zeunden zu,

last day on hollydays, San Ferminetatik

Alabamako bidean, esan zenidan.

Ni, zu inpresionatu nahian-edo,

desamodioaren garratzaz hustuko nintzen,

The Basque Country aipatuko nizun gero,

beharbada Oteiza eta Axular

eta zenbait etnografikeria, seguru,

euskaldunok eta, batez ere, ni

jende apartekotzat har gintzazun.

Oh really, it's so exciting esan

eta barre egingo zenuen.

Behin haren antzera

denborak zure gorputz otzana

zikindu gabeko orbana balitz bezala

ekarri didaneko gaur honetan

kontatu nahi nizuke,

nahiz eta zuk ez aditu, Amerikako

nork daki zein zokotan, bizitzaren

inguruetan auskalo zein ohantzetan,

pozten naizela zurekin

haragiaren desordenak tratatu izana,

kontatu nahi nizuke, horrela,

honen urrundik

desamodioaren amorrazioz,

eta mendekuz izan bazen ere,

gero eta maizago ez bezala,

egia-egiatan izan zela.

w2000