Aurkibidea
Sarrera. Koldo Izagirre
Ohiko Jainkoari
Eli, Eli
lamma-sabakthani?
Josu bar-Joseph, Nazaret-en zinaudelarik
Tenplu-heipean itzal eta hitz emaiten,
oi zergatikan hor ez zaitu judu zahar batek,
Judako zuhain gazte hori, jo 'ta moztu!
Josu bar-Joseph, ebili naiz zure elizetan
ezkoen suan bihotz sor haur sutu nahiz.
Nuen orduan, Rabbi, zure baitan sinesten
(Eta ondikotz! aingeruen baitan ere...)
Josu bar-Joseph, ikasleak zurekin ziren
zuk ereitean nola gari goi-eleak
ni ere izan nauzu mintzo nire anaiei;
bainan anaiok erran dute hitz haur: «Ertzo».
Josu bar-Joseph, badut otoi egin gauerdiz,
argizagia begi makur so zan etoi
eta zuk aldiz utzi nauzu... Zergatik arren?
Zergatik arren, on hotsezko Jainko Josu?
Josu bar-Joseph, badut burrau 'in zuri aitzi:
bihotzean osk bainituen zazpi ziraun
zeure munduon soilik nago edozein zakur
zoriontsurik bizi da ni bainoago.
Josu bar-Joseph, deitu zaitut haizeen artetik
ilbeltz erdiko gauhil hartan zurtz eta zut,
Argizagia ezpain hertsi parrez zegoen
zeure zerutik deus ez duzu ihardetsi.
Josu bar-Joseph gaztaroan maite zindudan.
Maitakeri hark noradino nau iroan...
Gaur, Judu-seme, gutartera itzul bazinde,
gurutzifika zindezaket nik ostera!
w1951