Ez iezadazue deitu itoak identifikatzeko

Utzitzazue jitoaren ibaian

Utzitzazue bihotz baten zokoan

Behiala ibilitako lurrak sutan dira orain

Ilenti bilakatu dira bero maite izandako ezpainak

Aurrera joanak dira lastargi ederrok

Ezingo dute aurton euskararik ikasi

Ez dute etxerik jasoko libertatearen eguteran

Bilaitzazue euriak garbitutako ogasun aitorpenetan

Bilaitzazue ohe hoztu berrietan

Igor iezazkiezue mezu suspergarriak

«...badakizu non duzun etxea»

Iluntze bakoitza damuari aitzi hautsitako menia da

Itutea sukaldeko mahaian esku bat akribilatu ezinean

Isilaren indarra ebatzi genuenetik zenbat ume jaio den ikustea

Hotsegiezue maite-izenez zubien alde honetatik

Hotsegiezue beti azkenaren ostean aukera berri bat badela sinesteko gertu balira bezala

Hotsegiezue beti euskal etxeak urrun direla esateko

Hildako batek prentsaurrekoa deitu du ileapaindegi baten aurrean

Hil egingo zintuzketet baina zeuekin bizi naiz

Zeuen paparraren berora biltzen naiz beldurrak hartzen nauenean

Batzuk ogitara eta besteak ahazmenera jendeak desfilatu egiten du

Luiziz bakarminez —leba leba— handi datozen uretan