Aurkibidea
Sarrera. Koldo Izagirre
Nire gauzak
Gibeletik darraidan itzala nirea da
nire izena nirea da
nireak dira ene gelara ixilka sartzen den lehen argi zirrinta
gostarik jaiki ondoz egunera bideko trenpu txarra
eta bertara ezkerozko akimena
nire hitzek izendatzen dutena nirea da
irakurri ditudan liburuak nireak dira
Werther gaztearen txaleko horia
Alonso Quijanoren lehia saindua
nirea da egin didaten karesa, egin dudana
destenoreen liluraz edo izpirituaren asalduz
gau sakonari ebatsi diotzadan orenak
orduko zakur urrunen zaungak, orduko ilargiaren argi zilarra
nireak dira landatu ditudan sagarrondoa eta madaria
primaderan mamituko dituzten ernamuinak
eta urritean ekarriko duten fruitua
egitera ausartzen ez naizen gauzak nireak dira
ingurura begiratzean, eta neure baitara, dakusadana
eremu triste hoietako bakardadea
aingura behingoz jaso eta hedatu nahi nukeen hainbeste bela
ez daragoion haizea eta hautsirik datzan lema
erratu ditudan bideak
barkamendu akordatu didaten adiskideak
ezpain anpolai edo bular jagi batzuek iziotu didaten soa
ikusi ditudan bazterrak, salutatu gizonak
erronda baten zurrunbiloan arnoak ezagutzera eman didan oilaritea
karkailaz mintzo zaizkidan abagadune galduak
ene paladinen ezpata, haien loria eta haien derrota
ene urratsek lurrean pausuz pausu izkribatu duten iheroglifikoa
eta, azkenik, nire etorkizuna ere nirea da, eta hartan, bukania
fina, pazentziaz eta ixilik eni so
bi metro luzeko ahanzmen zizaretsua.
w1987