gizon izaten hasteko

eskubideen deklarazio bat behar badu.

Gizona benetan mixerable da,

Jainkoaren errebelazioak

egia izateko Eliza bat behar badu

zaintzaile.

Zer haiz ba! Ez zekiagu

begiz begi batak bestea

begiratzen eta.

Naturalezaren hiltzen doan

kreatura,

gizona.

Hi —esaten diat.

Ze ni ez nauk kontzeptu bat,

ez nauk gizon.

Ez zidakean definizio batek

esistentzia eman.

Neu bakarrik nauk,

saihets guztietatik ebakirik.

Ezin sartu zaidak seriotan buruan

norbait haizela.

Libururen batean ikasi haut.

Ezin dut ez diat nahi

jendeongandik defenditu.

Ahotsak entzun nahi dizkiat.

Infernuetan. Zeruetan

behera.

Hik nahiago duk gezur txuria

egia trixtea baino.

Nahiago duk galderaren ajedreza baino

obedientziaren jakematea.

Hi ez haiz nire gizona,

bakarrik gaudelarik

hitz egiten diodana.

Kalean bahoakit ere,

mintzatzen ez banatzaik ere.

Ez zekiat, agian

nireak ez dik gabardinarik jazten,

ez zekiat ondo zergatik,

baina hi ez haiz nire gizona.

Agian neure kulpa duk,

agian ez baitzeukak nireak

esistentzia 68rik.

Agian ez zeukak haragi konkreturik.

Agian gizon bati mintzatzen zaiok

gizon hau.

Edo ta agian (ez zekiat gure haragi hau

esistentzia naufragaturen batean

ez ote zen galdu)

esperantza bati bakarrik.