Pagoa geldi dago

bidearen ertzean

ezin du konprenitu

nire presa bidean

bide gora noala

—izerdi bizkarrean—

zergatik hain urduri

zerbaiten ehizean?

Kantsazio pozoia

baitarama zainean

izanaren miztoak

sartuta egonean

bizitza neke ahulen

pentsaketa luzean

ezin du konprenitu

nire presa bidean

Bihotza ihartu zaio

gogoeta luzean

gogoa zaio ihartu

pentsamendu lanean.

Nire anaia delarik

ezaren ilunean

ezin du konprenitu

nire presa bidean

Udazken bustiaren

arratsalde morean

fedea erantzi dio

Lanbrok oharkabean

sentimen busti tristez

elkar besarkatzean.

Ezin du konprenitu

nire presa bidean

2

Goroldioz jantziriko

zauritutako bizkarrean

asperkunde giroa

hosto berdeen airean.

Betiko loaldia

nola gura lukean...!

Ezin du konprenitu

nire presa bidean

Plazeretan igeri

bizitza bizitzean

pago gazte jentilek

pozaren mozkorrean

huntza besarkatuz

maitasun lizunean

konprenitzen didate

nire presa bidean.

Nire pago kristauak

ostera, bide ertzean,

ezbaiko itxaropenez

ukazio beltzean

heriotz ondorengo

zerbaiten irritsean

ezin du konprenitu

nire presa bidean.

Pagoak ez du atseginikan

bere penaren ohean.

Bakar-bakarrik egon baitago

hainbat pagoren artean

eremu grinak zurintzen du-eta

zur sendoaren barnean.

Zertako balio dio hari

pago jaio eta jeiki?

Zertako pago indartsu jaio

loreak lez hil baledi?

Nahiago luke (nahiago dut, bai)

sekula santan ez bizi.

Hil behar garratz sentimen honek

malko latzik lehertu dio

hosto guztien begi berdetan

udaberriko goizero.

Halabeharra, pagoak duen

fedearen argudio.

Zuztar minetan bihurritzen du

desesperoen betea...

Pago sendoak ezin du ulertu

heriotzezko zoria.

Madarikatzen du mila bider

heriotzezko bizia.

Pago zaharraren hondarra

aspaldian da logale.

(Aizkolariek, neguak

guztiz bilois utzi dute).

Azal goroldioarekin

ederra ostu diote.

Pago zaharraren hondarrak

goroldiorikan gabe

ez du nahi izan eguzki

ta ez du nahi izan lore.

Egun lez nahi du jarraitu

ez bizitza t’ez kolore.

Pago zaharraren hondarrak

eguzki beltza nahi luke.

Ez txoririk, ez kabirik,

txingorririk ere gabe.

(Bizitza ihesi doa

beheko iturrian triste).

Pago zaharraren hondarrak

eguzki beltza nahi luke

eguzki beltza nahi luke ta

lehenbailehen usteldu ere.

Harrezkeroztik daramat

kanta beharra niregan.

Bideko harriak penan

txorien lotsa sasian

nabaritu bainituen

bihotzaren bihotzean.

Ta harrezkeroztikan darit

arima bertso iturri.

Pupila beltzean senti

nion mina herriari.

Noa orain euskal herrien

nekearen mandatari.

Alperrik nauzu ostika

(bekatu hau baita santu).

Deblauki dizut abestu

egia ez dedin galdu.

Jakingo duzu gaurtikan

zeru hau nola den (zeru ez!)

infernu.