Izpiak hona!

Kaia.

Eta berehala

atalarriaren zama.

Eguzkiak

Leihotik hurbil,

Kilimanjaro mundumapan baino ez dago.

Afrikako kartan Kenia.

Buru soildu bat bezala mundumapa.

Hurbildu natzaionean

oinazeak bizkarrezurra makurtu dit

Oinaze hauen guztien erdian

besarkatu nahi nuke

mendien bularrak atzaparrokin estutzeko.

Poloetarik

laba erregarri eta legarrizko bat,

eta honenbestez

zotinka hasteko gogoak hartzen nau ni,

Aita jatorra nuen

azal leuna daukat eskuetan.

Menturaz

nire egunen zopa,

langilearen tornua ezagutu gabe.

Baina nire arnas osoaz,

ahotsaz,

nire sudur leihoez,

denak karraskan oihu basati batean,

nire azalaren oiloipurdiaz,

nire bekain haserretuen pleguez,

nire poroen trilioiaz

hitzez hitz

udazken

egunez

ukatzen dut

gorroto dut

Esklabotzako iraganak

xuhurkeriazko eultze batek

baita gure

ixuri digun

Ez diot inori emanen

betetzen nauen indarra

nik neuk itzaltzearen poza.

Ez duzue hain erraz kantatuko

nire talentuaren requiema.

Karrika zokoren batean

Ez diot utziko ezein D'Anthesi

nire kopeta kanoitzen.

Lau bider zahartzen banaiz

lau bider naiz gaztetuko

Nonahi hiltzen naizela,

Botako nauten zuloan ere

duin izanen naizela

dautzanen ondoan etzateko.

Baina nolanahi etzanda ere

Izugarria ezin maitatua,

Denentzat bala

Eta ni, noizko?

Nire haurtzaroaren

ozta aurkituko dut

Nik baneuka

Baina ez daukat,

ez daukat!

Haratagoan sinetsi!

Erraza da frogazko ibilaldia.

Aski da

balak

bide burrunbari bat

Baina zer egiten ahal dut

nire bihotzaren neurri betean

bizitza

baldin badiot fede,

mundu

baldin badiot sinesmen.

garbi ikusten dut,

Hainbesteraino non

bizitza miresgarri batean

Nik galdetu behar ote dut

Ikusten dut,

Airez airekoa,

lizunak eta hondamenak ezin joa,

mendeen erdian jaiki da

giza berpizkundeen atelierra.

Hona hemen

entseguaren aurrean zimur kopeta.

«Lur osoa»

Hogeigarren mendea.

- Maiakovski...

poeta hori ez da aski ederra.

Eta nik

- Ez itzul orrialdea!

Odolez betea

Sor ezazu berriz pentsamendua buruan!

Ez dut nire bizi zorra bete.

Lurrean

Sazhenbete banintzen luzean.

Zertarako ordea sazhenbete?

Lan honetarako mamutx bat aski zen.

Auhen eragiten nion lumari

betaurrekoak bezain zapaldua gelaren zorroan.

Dohainik eginen dut nahi duzuen guztia,

garbitu,

Atezain ere

Alaia nintzen,

ezin bada ibili gure oinazean barrena?

Egun

haginka

Badago beti

Dei iezadazue!

Bertsotan barregarri alaituko zaituztet

asmazioz

Maitatu izan dut...

Min ematen duela?

Piztiak ere maite ditut

Utz iezadazue piztien zaindari.

Nik ere maite ditut piztiak.

Zakur gaixo bat aurkitzen dudalarik

okindegiaren ondoko hori bezalakoa

dena soildua,

Pozik ematen diat, lagun,

- berak ere

irribarrez,

Ederra da,

Zuen

gaindituko du

Egungo maitasun eza

beteko dugu.

Berpiz nazazu,

eguneroko gezakeria ukatuz!

Berpiz nazazu -

Berpiz nazazu -

azkeneraino bete nahi dut neure bizi zorra!

Eta maitasuna ez bedi izan haboro morrontza,

ezkontza

Oheak madarikatuz

bihoa maitasuna mundu osoan barrena.

Ez bitez eskean hartu behar

oinazeak zahartu egiten zaituzten egunak.

Aurreneko oihuan

Bizi ahal izan bedi

Gurasoak

aita

ama