APIRILAREN 8A

Bilbotik Baionara joateko

geldituta nengoen Areatzan.

Kotxez joango ginen, goiz atera.

Bakarrik esnatu nintzen Mallonako etxe

argitsuan. Oraindik ilun zela hasi nuen

eguna, eta orduan heldu zen deia.

Amak deskubritu zuen hila; arnasan

zerbait ezberdina sumatu ziola kontatu zidan

ondora hurbildu eta aita? galdegin ziola

—gerora aitortuko zidan ez zuela nahi

gau hori berari tokatzerik. Harritu ninduen.

Niri ez litzaidake inportako zurekin gertatzea,

esan nion. Berdin harritu zela uste dut—.

Mikele abisatu nuen. Poltsa desegin,

berri bat egin eta metrora jaitsi nintzen,

eztarrian ile bola handi batekin

Termibuseraino inor ez ikustea erreguka.

Lehengusuak etorri ziren bila

ahizparen aurreneko autoan

—gutxira kiskalita agertuko zen

Besaideren magalean—

irratirik gabe egin genuen bidea

alfonbra zaharren usaina zuen

oskol gorri hartan bilduta laurok

—gustatuko litzaiokeen irudia aitonari—.

Amama leiho kontran topatu genuen,

atetik sartzen zenari zuzen-zuzen begira,

osorik beltzez eta telazko mukizapi

zuria altzoan. Gorputz itzalia zutik.

Joan da.

Udaberriko lehen eguzkiak ondo erreta

heldu ziren lagunak Baionatik.

Armagabetze eguna

biharamuneko titularretan.